ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
΄΄ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΛΙΜΕΝΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΛΙΜΕΝΑ ΑΙΓΙΑΛΗΣ΄΄
Κατόπιν της υπ’ αριθμ. πρωτ. 608/13-11-2019 αίτησης του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Αμοργού το Υπουργείο Εσωτερικών με το υπ’ αριθμ. 24474/16-4-2020 έγγραφό του ενέταξε στο πρόγραμμα ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ την πράξη ΄΄Σύνταξη μελετών και παροχή υπηρεσιών τεχνικού συμβούλου για την αναβάθμιση υποδομών Λιμένα Αιγιάλης΄΄. Η μελέτη περιλαμβάνει την κατασκευή αλιευτικού καταφυγίου στη θέση ΄΄Μάντρισμα΄΄ Όρμου Αιγιάλης Αμοργού και την επέκταση της προβλήτας πρόσδεσης των πλοίων της ακτοπλοΐας. Το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Αμοργού προχώρησε στην ανάθεση των μελετών σε γραφεία λιμενικών μελετών με τα οποία ο Δήμος έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με καλά αποτελέσματα όσον αφορά την ποιότητα της μελέτης αλλά και το χρόνο παράδοσης. Στην παρούσα φάση ο μελετητής κος Σπύρος Γουλουμής μας απέστειλε την πρόταση του, αφού έλαβε υπόψη τόσο την ανοικτή συνάντηση που προηγήθηκε για το θέμα στον Όρμο Αιγιάλης στις 17/11/2019, όσο και την παρουσίαση που έκανε στα γραφεία του Δήμου στις 29/07/2020 στην οποία είχαν καλεστεί όλοι οι επαγγελματίες αλιείς του νησιού μέσω του συλλόγου τους και πολλοί από αυτούς παραβρέθηκαν και κατέθεσαν τις απόψεις τους.
Πέραν των ανωτέρω ενημερώσεων και προκειμένου να διαμορφωθεί η τελική πρόταση για την εν λόγω μελέτη το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Αμοργού θέτει την πρόταση του μελετητή σε δημόσια διαβούλευση στο site του Δήμου Αμοργού και παρακαλούμε όποιος επιθυμεί να καταθέσει την άποψή του έως τις 11/09/2020.
Δείτε εδώ την πρόταση του μελετητή, καθώς και τις συνημμένες ψηφιακές απεικονίσεις: Ψηφιακή_Απεικόνιση_1 και Ψηφιακή_Απεικόνιση_2
Το λιμενικό ταμείο Σκύρο έχει κάνει υποδομές που βραβεύονται συνεχώς κι έχουν και τα καλύτερα σχόλια παγκοσμίως και μάλιστα η κατασκευή όλων αυτών των υποδομών έγινε μέσα στην κρίση. Νομίζω ότι είναι καλό να παραδειγματιστούμε από εκείνους που ήδη οι παρεμβάσεις του πέτυχαν προς όλες τις κατευθύνσεις.
https://www.linariaport.gr/el/
Η μελέτη περιλαμβάνει την κατασκευή αλιευτικού καταφυγίου. Πόσα αλιευτικά σκάφη έχει η Αιγιάλη;
Αθήνα 05/09/2020
Σχετικά: Μελέτη κατασκευής Αλιευτικού Καταφυγίου- Μαρίνα στον Όρμο Αιγιαλης Αμοργού
Ονομάζομαι Παναγιώτης Κονδης –Πολιτικός Μηχανικός –επίτιμο μέλος του ΤΕΕ και έρχομαι στην Αμοργό μαζί με την σύζυγο μου Σοφία Λαμνατου-Κονδη, η οποία κατάγεται από την Λαγκάδα Αμοργού, από το1972 συνεχώς (48 χρόνια). Το 1997 κατασκευάσαμε κατοικία στην Λαγκάδα για να μπορούμε να ερχόμαστε στο νησί συχνότερα, το Πασχα, ακομη και χειμώνα. Ταυτόχρονα έχοντας για χόμπι την ιστιοπλοΐα έρχομαι κάθε καλοκαίρι από το 1979 στην Αιγιαλη με ιστιοπλοϊκά σκάφη που ανά καιρούς έχω στην κατοχή μου. Έτσι τόσο η άποψη και εμπειρία μας διαχρονικά για το νησί και την θάλασσα που το περιβάλλει θεωρώ ότι είναι μεγάλη. Έχουμε βιώσει με τα χρόνια όλες τις μεταλλάξεις αυτού του τόπου από τότε που δεν είχε τίποτε (ηλεκτρικό, δρόμους, αυτοκίνητα ) μέχρι σήμερα που τα έχει όλα αυτά.
Το νησί μας έχει να αναδείξει πρωτίστως 2 πράγματα, το μοναδικό και άγριο φυσικό κάλλος και την θάλασσα του που το περιβάλλει. Αυτό μαγεύει και συγκεντρώνει τόσο κόσμο κάθε χρόνο και ταυτόχρονα το έχει κάνει διεθνώς πασίγνωστο.
Ερχόμενος λοιπόν κάθε χρόνο τα 41 αυτά χρόνια με το σκάφος μου στην Αιγιαλη έχω περάσει όπως είναι φυσικό από πολλά νησιά του Αιγαίου και έχω προσεγγίσει σε πολλούς βέβαια όρμους, λιμάνια, μαρίνες. Έτσι λόγω της πιο πάνω θαλασσινής εμπειρίας αλλά και του επαγγέλματος μου έχω αρκετά συγκριτικά στοιχεία για τόπους και νησιά καθώς και για την ιδιαιτερότητα του καθενός. Πιστεύω ότι η φυσική ομορφιά του νησιού μας είναι μοναδική παραλιακά αλλά και εσωτερικά (βουνά, οικισμοί, ξωκλήσια, κλπ.)
Εφέτος το καλοκαίρι στις διακοπές μου στο νησί μου έδωσαν για σχολιασμό προσχέδιο μελέτης για την κατασκευή αλιευτικού καταφυγίου σκαφών στην Αιγιαλη στην θέση «μάντρισμα». Η αρχική εντύπωση από την ανάγνωση του σχεδίου ήταν έκπληξη και μετα αγανάκτηση. Όταν μου ζητήθηκε ο αρχικός σχολιασμός διατύπωσα 2 λέξεις : εγκληματικό και απαράδεκτο
Έμαθα αργότερα ότι λόγω πολλών αντιδράσεων από άλλους δημότες το εκκολαπτόμενο αυτό project ο Δήμος το έφερε σε Δημόσια Διαβούλευση για ανταλλαγή απόψεων.
Εκθέτω και εγώ τις απόψεις μου (Γενικές & Τεχνικές)
1. Η Αμοργός όπως προανάφερα «πουλάει» 2 πράγματα , την αγριεμένη κατά το πλείστων αλλά όμορφη θάλασσα και το φυσικό της σχεδόν αναλλοίωτο διαχρονικά τοπίο. Αλλά αναρωτιέμαι κανένας δημοτικός σύμβουλος ή ο Δήμαρχος δεν πέρασε κάποια ώρα ιδιαίτερα τα απογεύματα από την Αιγιαλη στο μάντρισμα να δει τουλάχιστον 200 ανθρώπους από τα καφέ και τα εστιατόρια στην ανηφόρα μπροστά στο «μάντρισμα» να φωτογραφίζουν είτε την θάλασσα που σκάει στα βράχια, είτε την Νικουριά απέναντι, είτε το ηλιοβασίλεμα στην Νάξο
Επίσης να δει τουλάχιστον 50 άτομα κάθε ηλικίας να φωτογραφίζουν ή να φωτογραφίζονται μπροστά στον Μύλο.
Αυτό το σκηνικό η μελέτη θέλει να το αντικαταστήσει με μπετόν, δρόμους, κτίρια και να χαθεί όλο αυτό που ελκύει τόσο κόσμο.!!!
2. Επι της πρότασης της μελέτης
– Μπροστά από τον χιλιοφωτογραφημένο μύλο προβλέπεται η κατασκευή δεξαμενής για τα μηχανέλαια (βρώμα και δυσωδία και ρύπανση)
– Δίπλα στον Μύλο προβλέπεται η πετρελευση των σκαφών. Ο επισκέπτης θα φωτογραφίζει τον μύλο και το βυτιοφόρο καυσίμων. Μπορεί να χυθεί και λίγο πετρέλαιο έξω αλλά δεν πειράζει που θα το μυρίζουν οι θαμώνες των καφέ και εστιατορίων ακριβώς απέναντι. !!!!
– Δημιουργείται επέκταση κατά πλάτος του υπάρχοντος οδοστρώματος προς την Χώρα πάνω στα υπάρχοντα βράχια χωρίς αιτιολογία αφού ο δρόμος ήδη υπάρχει δίπλα, προφανώς όμως για να δημιουργηθούν κάποιες θέσεις parking
– Προτείνεται η κατασκευή κατά μήκος της βραχώδους ακτής δρόμου πλάτους 9,70 μ !! προφανώς όχι μόνο για την προσπέλαση στα σκάφη αλλά και για parking. Eτσι ο επισκέπτης που θα φθάνει με το καράβι στο «αναλλοίωτο» νησί μας θα αντικρύζει πρώτα πρώτα 100 αυτοκίνητα στην πλατεία που με αλλαγές στην μελέτη διαμορφώσατε ετσι, αλλά και 50 αυτοκίνητα στην περιοχή «μάντρισμα» για να πάρει μια πρώτη εντύπωση από το φυσικό κάλλος του τόπου.!!
Αλλά θα ήθελα να μου υποδειχθεί σε πια μαρίνα ή αλιευτικό καταφύγιο πανελλαδικά ο δρόμος προσπέλασης προς τα σκάφη είναι 10,0 μέτρα
– Προτείνεται χωρίς να αιτιολογείται η κατασκευή κτιρίου 96,0 μ2 με άγνωστη(ύποπτη) χρήση, το οποίο κατά την γνώμη μου είναι απολύτως άχρηστο. Δεν υπάρχουν γραφεία αλιευτικού καταφυγίου- στην Κύθνο είναι για την μικρή μαρίνα στα Λουτρά εκτός του χώρου ένα καμαράκι 2,60 χ 3,00 μ.
– Αλλά και στην υποθετική περίπτωση κατασκευής του έργου ,σκέφθηκε άραγε κανένας την εκπόνηση πριν μιας μελέτης ΜΠΕ (Μελέτη Περιβαντολλογικών Επιπτώσεων) για τα απόβλητα των σκαφών αφού είναι σίγουρο ότι τα ρεύματα θα οδηγούν τα απόβλητα έξω από το λιμενικό και πολλά από αυτά θα οδεύουν στην παραλία. Πόσες φορές μαζεύουμε επιπλέοντες σακούλες και άλλα αντικείμενα που τα ρεύματα τα φέρνουν από το πέλαγος. Και βέβαια δεν συζητώ για απόβλητα λαδιών ή πετρελαίου που μοιραία περιστασιακά θα υπάρχουν.
3. Τεχνική Αιτιολόγηση
Ο καθηγητής μου στα Λιμενικά Έργα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Λοίζος του οποίου έχω όλα τα βιβλία μας τόνιζε σαν φοιτητές : « Όταν ένα λιμάνι δεν είναι φυσικά προστατευμένο δεν γίνεται λιμάνι»
Εδώ στην πρόταση προτείνεται η κατασκευή λιμενικού σε προσήνεμο σημείο που προσβάλλεται από ΝΔ, Β, ΒΔ ανέμους. Ιδιαίτερα τον χειμώνα όπου η δυναμική ενέργεια του κυματισμού είναι διπλάσια από το καλοκαίρι το υπόψη «αλιευτικό καταφύγιο» μόνον επικίνδυνο μπορεί να χαρακτηριστεί. Αλλά και η ρεστία που θα δημιουργείται λόγω της πρόσπτωσης των κυμάτων στον παρακείμενο προβλήτα του λιμανιού θα επηρεάζει ανυπολόγιστα το κυματισμό εσωτερικά του «καταφυγίου». Και αναρωτιέμαι κανένας δεν ρώτησε τους ντόπιους αλλά εμπειρότατους αλιείς για τις εμπειρίες τους από χειμωνιάτικες φουρτούνες !!. Ακόμη και το προτεινόμενο εξωτερικό ανακουφιστικό φαίνεται τελείως αμελέτητο στατικά και δυναμικά. Σας θυμίζω σε φουρτούνα 9-10 Β πριν χρόνια μετακινήθηκε ογκόλιθος από το εξωτερικό ανακουφιστικό του προβλήτα του λιμανιού βάρους πάνω από 1,0 τόνο 100 μέτρα μέσα στο λιμάνι.
Για όλους αυτούς τους παραπάνω λογούς θεωρώ το έργο «εγκληματικό» και απαράδεκτο σαν σύλληψη αφού καταστρέφει ένα τοπίο για το οποίο φημίζεται ο οικισμός Αιγιαλης και είναι διεθνώς γνωστό και φωνογραφημένο.
Έτσι έχω προτείνει και επεξεργάζομαι στο Γραφείο μου σε συνεννόηση και με άλλους δημότες αλλά και φίλους αυτού του τόπου τις πιο κάτω αρχικές ενέργειες
1. Προσφυγή στο Νομικό Τμήμα του ΤΕΕ για τον έλεγχο τυχόν παραλείψεων ή παρατυπιών που έχουν να κάνουν με την ανάθεση της υπόψη μελέτης
2. Συγκέντρωση κάθε στοιχείου, εγγράφου, φωτογραφικής τεκμηρίωσης και τεκμηριωμένων γραπτών απόψεων για την προσφυγή στο ΣΤΕ με αίτημα την διακοπή κάθε ενέργειας (μελέτη, προκαταρκτικές εργασίες κλπ.) για το υπόψη έργο
3. Προσφυγή στο Υπουργείο Πολιτισμού – Αρχαιολογική Υπηρεσία Κυκλάδων για την απαγόρευση οποιασδήποτε εργασίας στο χερσαίο τμήμα στην θέση «μάντρισμα» αφού είναι γνωστό ότι το συγκεκριμένο μέρος είναι αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.
Σας καλώ λοιπόν να διακόψετε άμεσα το στάδιο της μελέτης για να μην χαθούν άσκοπα πολύτιμα χρήματα αφού το υπόψη έργο δεν πρόκειται να υλοποιηθεί. Και είναι απορίας άξιο πως η Δημοτική Αρχή το έθεσε σαν προτεραιότητα όταν είναι γνωστές άλλες κυρίαρχες και πρωταρχικές ανάγκες για την Αιγιαλη και βέβαια χωρίς καν να σκεφθεί το κόστος υλοποίησης. Εάν η Δημοτική Αρχή θεωρεί προσοδοφόρο τον ελλιμενισμό σκαφών στο υποτιθέμενο καταφύγιο –μαρίνα θέλω να παρατηρήσω :
Η Αμοργός ανήκει στην θαλάσσια περιοχή του Ικάριου πελάγους και λόγω αυτής της θέσης αλλά και της κλιματικής αλλαγής τα τελευταία χρόνια η συχνότητα των ισχυρών βορείων ανέμων το καλοκαίρι είναι εξαιρετικά υψηλή. Αναφέρθηκε στον τύπο ότι εφέτος η συχνότητα ανέμων πάνω από 6 Β ήταν η υψηλότερη της 20ετιας. Τα σκάφη λόγω του καιρού που προσέγγισαν την Αιγιαλη ήταν κάτω από 20. Τα 4 μεγαλύτερα που ήρθαν έμειναν στο λιμάνι 1~2 βράδια και παρατήρησα ότι οι επιβάτες δεν βγήκαν να καθίσουν πουθενά και υπήρξε μόνο χορήγηση καυσίμων και μια κάποια τροφοδοσία.
Αυτά για την μακροοικονομική δυνατότητα του «καταφυγίου- μαρίνα»
Τέλος νομίζω ότι τα οποία χρήματα εκταμιεύονται ανεξάρτητα από την πηγή προέλευσης πρέπει να αξιολογούνται στο που θα χρησιμοποιηθούν αφού δίνονται για να βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής μας να βελτιώσουμε το περιβάλλον στον τόπο που ζούμε και όχι για την καταστροφή του .
Πρόθυμος για κάθε διευκρίνηση
Παναγιώτης Κόνδης
Ονομάζομαι Σεμέλη Δρυμωνίτη και διατηρώ τουριστικό γραφείο στη Λαγκάδα Αμοργού. Ως Αρχιτέκτονας Μηχανικός, έχω εργαστεί στο χώρο της κατασκευής στην Αμοργό στο παρελθόν, ενώ μέσω της μεταπτυχιακής μου ενασχόλησης με τη Γεωγραφία, έχω μελετήσει ζητήματα αστικής εξάπλωσης, περιβαλλοντικών επιπτώσεων και άλλων συναφών θεμάτων. Επίσης, είμαι μέλος της Επιτροπής Περιβάλλοντος και της Επιτροπής Τουρισμού του Δήμου Αμοργού, στις οποίες έχω από καιρό καταθέσει τις απόψεις μου για το συγκεκριμένο εγχείρημα και έχω ζητήσει ενημέρωση και τοποθέτηση.
Να διευκρινίσω ότι επικεντρώνομαι στο ζήτημα του αλιευτικού καταφυγίου στη θέση Μάντρισμα και τα συνοδά του έργα. Για το κεφαλόσκαλο, δε διαθέτω την απαραίτητη γνώση ή εμπειρία για να κρίνω, ωστόσο από ότι έχω καταλάβει είναι ένα έργο που χρειάζεται εδώ και χρόνια και εν πάση περιπτώσει, από όσο βλέπω δεν πρόκειται παρέμβαση που να αλλοιώνει σημαντικά τη φυσιογνωμία του λιμανιού.
Το προτεινόμενο αλιευτικό καταφύγιο, ωστόσο, αποτελεί μία τεράστια προσβολή του φυσικού κάλλους της Αιγιάλης και νομίζω δεν απαιτείται ούτε ιδιαίτερη σκέψη ούτε ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθεί κανείς τον αντίκτυπο που θα έχει στην εικόνα της περιοχής (και συνεπώς στην αξία του τουριστικού μας προϊόντος), και στη διαγραφή, άπαξ και δια παντός, μιας εμβληματικής ζώνης, αυτής του ηλιοβασιλέματος στη Νικουριά και τη Νάξο.
Ο περιβαλλοντικός αντίκτυπος, η μάλλον ανεπαρκής κάλυψη των αναγκών που υποτίθεται θα καλύψει και βέβαια η κατασπατάληση τεραστίων ποσών, τόσο για τη μελέτη όσο και για την κατασκευή ενός τέτοιου έργου, όταν υπάρχουν (και έχουν επανειλημμένα ζητηθεί και προταθεί) πολύ ηπιότερες και οικονομικά απείρως πιο συμφέρουσες λύσεις, είναι επιπλέον παράμετροι που απλώς ενισχύουν την αμφισβήτηση του εγχειρήματος.
Νομίζω πουθενά αλλού, ακόμα και στην Ελλάδα, δεν υποβαθμίζονται τόσο σφοδρά εμβληματικές ζώνες τουριστικών περιοχών. Όπου αυτό συμβαίνει (γιατί δυστυχώς συμβαίνει), συνήθως οι συνθήκες είναι αδιαφανείς, εμπλέκονται μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα και εν πάση περιπτώσει η κατάσταση είναι μάλλον πιο περίπλοκη από όσο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα δίκαιο αίτημα χρόνων για εύρεση λύσης στο ζήτημα του περιορισμένου χώρου του λιμένα Αιγιάλης, ώστε να εξυπηρετούνται και κάποια σκάφη αναψυχής το καλοκαίρι. Να σημειώσουμε ότι για λόγους πολύ σοβαρότερους (και μη διαχειρίσιμους) από αυτούς του μικρού λιμανιού, ο αριθμός τέτοιου είδους σκαφών δεν είναι δα και τόσο μεγάλος και ούτε πρόκειται ποτέ η Αιγιάλη να γίνει σταθμός-πόλος έλξης τους. Όσοι ασχολούμαστε με το θαλάσσιο τουρισμό, την ενοικίαση και εξυπηρέτηση σκαφών, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πρώτος και κύριος «εχθρός» μας για τέτοιες δραστηριότητες είναι ο καιρός, όχι το μέγεθος του λιμανιού.
Η πρόταση της πλωτής προβλήτας που είχε προταθεί από Συλλόγους στο παρελθόν (και για την οποία είχαν παρουσιαστεί και προσφορές, ενώ με την εξέλιξη της τεχνολογίας τους, πρόκειται πλέον για εξαιρετικά αξιόπιστες λύσεις), είναι κατά τη γνώμη μου η ιδανική για το σκοπό. Χωρίς να γίνεται μόνιμη παρέμβαση, επομένως μειώνοντας στο ελάχιστο οποιοδήποτε περιβαλλοντικό κόστος, καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες ελλιμενισμού όλων των σκαφών. Επιπλέον, το οικονομικό κόστος είναι απείρως χαμηλότερο και φυσικά η δυνατότητα υλοποίησής του είναι άμεση.
Αφού λοιπόν, αμφισβητείται σοβαρά η σκοπιμότητα μιας τέτοιας κλίμακας έργου, προχωρώ στην αμφισβήτηση των επιμέρους σημείων της προτεινόμενης μελέτης. Καταρχήν, δε χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός κυματικής μηχανικής, καπετάνιος ή ψαράς για να αντιληφθεί ότι η προτεινόμενη θέση δέχεται πολύ ισχυρούς ανέμους και κυματισμό, και επομένως τα έργα που αναγκαστικά πρέπει να γίνουν για την προστασία των σκαφών είναι δυσανάλογα μεγάλα για το μικρό αλιευτικό καταφύγιο που συζητιέται εδώ και καιρό. Βασικός άξονας οποιουδήποτε έργου είναι η διερεύνηση της σκοπιμότητάς του, όπου «ζυγίζονται» οι θετικές και αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει, ενώ παράλληλα διερευνώνται όλες οι πιθανές λύσεις, πάντα με βάση τη δεδομένη περίσταση, τη δεδομένη περιοχή και τις δεδομένες συνθήκες. Εδώ δίνεται η εντύπωση ενός έργου που δεν έχει μελετηθεί καθόλου ως προς αυτή τη διάσταση.
Ένα βασικό ερώτημα, το οποίο έχω θέσει και στις Επιτροπές του Δήμου Αμοργού στις οποίες συμμετέχω, είναι το εξής: Με τι δεδομένα εργάστηκε ο μελετητής; Πώς έχουν προκύψει οι τόσες πολλές θέσεις αλιευτικών σκαφών; Γνωρίζουμε όλοι ότι τα αλιευτικά σκάφη στην Αιγιάλη είναι λίγα, ακόμα και αν προσμετρήσουμε τις μικρές βάρκες. Και μάλιστα ο αλιευτικός στόλος της Αμοργού μάλλον μειώνεται με το χρόνο. Επομένως, πρόκειται για μάλλον αντιφατικές πληροφορίες. Εάν από την άλλη, σκοπεύουμε να χρησιμοποιήσουμε το λιμένα που δημιουργείται ως μαρίνα άλλων σκαφών, καλό θα ήταν να είμαστε ειλικρινείς ως προς αυτό και τότε μάλλον θα πρέπει να ανοίξει μία άλλη συζήτηση.
Εάν πάλι οι υπέρογκες προβλήτες και τα αχανή τετραγωνικά μπετόν πρόκειται να λειτουργήσουν ως χώροι στάθμευσης (και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αυτό θα γίνει, εκτός αν ξαφνικά προβλεφθεί μόνιμη αστυνόμευση στη συγκεκριμένη θέση και συνεπής επιβολή σχετικών προστίμων), τότε επίσης μάλλον θα έπρεπε να συζητήσουμε σε άλλη βάση το ζήτημα. Θεωρώ απαράδεκτη λύση γενικότερα την πρόβλεψη θέσεων στάθμευσης οπουδήποτε στο Μάντρισμα, σε σημεία ορατά από τα καταστήματα της περιοχής. Έχει ένα μοναδικό πλεονέκτημα το λιμάνι της Αιγιάλης, σε σχέση με τα περισσότερα λιμάνια της Ελλάδας: ότι δε δίνει την αίσθηση λιμανιού, αλλά μάλλον μιας ήρεμης, και ταυτόχρονα άγριας, παραθαλάσσιας γωνιάς. Είναι έγκλημα να καταστρέψουμε αυτό το μοναδικό της γνώρισμα.
Το άλλο ερώτημα το οποίο έχω θέσει και για το οποίο επίσης δεν έχω λάβει απάντηση, αφορά στη διαδικασία ανάθεσης του έργου. Σύμφωνα με την απόφαση ένταξης του έργου στο πρόγραμμα Φιλόδημος ΙΙ, όπως αυτή βρίσκεται αναρτημένη στη Διαύγεια, ο προϋπολογισμός για τη «Σύνταξη μελετών και παροχή υπηρεσιών τεχνικού συμβούλου για την αναβάθμιση υποδομών Λιμένα Αιγιάλης» είναι 366.509,63 €, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ (Διαύγεια, ΑΔΑ 9ΔΝ246ΜΤΛ6-Β65). Γνωρίζουμε όλοι ότι για έργα τέτοιας οικονομικής κλίμακας, από το νόμο απαγορεύεται η απευθείας ανάθεση και απαιτείται η κήρυξη διαγωνισμού/δημοπρασίας. Έχω προσπαθήσει να βρω σχετική πληροφορία και δεν έχω μπορέσει, εάν ωστόσο μπορεί να απαντηθεί το συγκεκριμένο ζήτημα, όπως άλλωστε έχω ζητήσει και γραπτά στις Επιτροπές, νομίζω είναι απαραίτητο να γίνει.
Τέλος, ένα μεγάλο ερώτημα που απασχολεί πολλούς στην Αιγιάλη είναι πώς προέκυψε αυτό το ζήτημα τόσο άμεσα, και μάλιστα παρουσιάζεται ως επείγον να τεθεί σε διαβούλευση και να προχωρήσει; Γιατί τέτοια πίεση προς τους κατοίκους, επαγγελματίες κλπ της Αιγιάλης αλλά και του νησιού γενικότερα να πάρουν θέση σε ένα τέτοιο σοβαρό ζήτημα όταν ακόμα τρέχουμε με την (έστω μειωμένη) καλοκαιρινή σεζόν; Στο προεκλογικό πρόγραμμα του κυβερνώντος συνδυασμού, το οποίο πολλοί από εμάς έχουμε κρατήσει στο σχετικό φυλλάδιο που είχε μοιραστεί, δεν αναφέρεται ούτε καν ως μνεία στον τομέα της Αλιείας το Αλιευτικό Καταφύγιο της Αιγιάλης. Αντιθέτως, αναφέρεται φυσικά αυτό των Καταπόλων, αλλά και αυτό της Καλοταρίτισσας. Πώς ξαφνικά έγινε προτεραιότητα η Αιγιάλη έναντι της Καλοταρίτισσας;
Εάν η απάντηση είναι ότι στο μεταξύ προέκυψαν προγράμματα χρηματοδότησης τα οποία καλύπτουν έργα που δεν ήταν προτεραιότητα πριν ένα χρόνο, η δική μου απάντηση (και νομίζω κάθε λογικού ανθρώπου) είναι ότι δε συνεπάγεται ότι απαιτείται η εκμετάλλευση κάθε δυνατού πόρου ασχέτως αναγκών. Τέτοιου είδους προγράμματα αφορούν στο σύνολο της επικράτειας και τα κονδύλια μπορούν να απορροφηθούν σε άλλα έργα, στην Αμοργό ή αλλού, μεγαλύτερης ανάγκης και σπουδαιότητας. Όλοι μας συνεισφέρουμε σε αυτές τις χρηματοδοτήσεις μέσω της φορολογίας μας και όπως για το σπίτι μας φροντίζουμε να διαθέτουμε τα χρήματά μας κατά προτεραιότητα αναγκών, έτσι και για τα δημόσια έργα οφείλουμε να θέτουμε σε προτεραιότητα την πραγματική κάλυψη πραγματικών αναγκών.
Για την τρομακτική αισθητική αλλοίωση, την ανεπιστρεπτί υποβάθμιση της Αιγιάλης, την ανελέητη τσιμεντοποίηση και τις ανεπαρκείς λύσεις που συνεχίζουν να δίνονται σε ζωτικής σημασίας ζητήματα (όπως η στάθμευση) δε θα επεκταθώ καθώς τα θεωρώ αυτονόητα. Όποιος κάτοικος ή επισκέπτης της Αμοργού δεν μπορεί να αντιληφθεί την αξία της μοναδικής ομορφιάς αυτού του σημείου, αρκεί μια βόλτα ένα καλοκαιρινό ή φθινοπωρινό απόγευμα, προς το ηλιοβασίλεμα, όταν όλοι οι θαμώνες των παράπλευρων καταστημάτων και όλοι οι περαστικοί σηκώνονται για να φωτογραφίσουν τον ήλιο, το μύλο, τη Νικουριά. Όπως και να το κάνουμε, κάποια πράγματα δε ζυγίζονται με λέξεις και αριθμούς.
“η θάλασσα, πως έγινε έτσι η θάλασσα…” έγραφε ο Σεφέρης.
Και πράγματι, η θάλασσα στην Αιγιάλη, όλο και ξεμακραίνει… Την κυνηγάει η στεριά και η ανθρώπινη απληστία.
Προτείνω να το σταματήσουμε αυτό το κυνηγητό και να αφήσουμε την θάλασσα ήσυχη, να μας συντροφεύει με τους ήχους της και τα στραφτάλισματά της στην καθημερινότητά μας… Εμάς ,που το χειμώνα δεν έχουμε άλλη συντροφιά, αλλά και τους επισκέπτες μας, που μας μακαρίζουν ότι ζούμε στον παράδεισο, τον οποίο μοιράζονται μαζί μας για μερικές μέρες τα καλοκαίρια…
“η θάλασσα, πως έγινε έτσι η θάλασσα…” έγραφε ο Σεφέρης.
Και πράγματι, η θάλασσα στην Αιγιάλη, όλο και ξεμακραίνει… Την κυνηγάει η στεριά και η ανθρώπινη απληστία.
Προτείνω να το σταματήσουμε αυτό το κυνηγητό και να αφήσουμε την θάλασσα ήσυχη, να μας συντροφεύει με τους ήχους της και τα στραφτάλισματά της στην καθημερινότητά μας… Εμάς ,που το χειμώνα δεν έχουμε άλλη συντροφιά, αλλά και τους επισκέπτες μας, που μας μακαρίζουν ότι ζούμε στον παράδεισο, τον οποίο μοιράζονται μαζί μας για μερικές μέρες τα καλοκαίρια…
Αγαπητοί συμπατριώτες, επιθυμώ να καταθέσω τις απόψεις μου επί της μελέτης αναβάθμισης του λιμανιού μας.
Η μελέτη που παρουσιάστηκε, έρχεται για να καλύψει δύο αιτήματα της κοινωνίας μας, χρονίζοντα εδώ και πολλά έτη: Τη διαπλάτυνση του «κεφαλόσκαλου» του μόλου μας και την ανάγκη να ελευθερωθούν θέσεις στον εσωτερικό λιμένα για να μπορούν να «δένουν» κότερα και τουριστικά σκάφη αναψυχής το καλοκαίρι. Επίσης, είναι φανερό πως με την ευκαιρία της μελέτης σχεδιάζεται και η διαπλάτυνση της οδού πρόσβασης προς το λιμάνι, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να μην ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες κατά τη θερινή περίοδο.
Μιλάμε λοιπόν για ένα έργο αναβάθμισης υποδομών που θεωρητικά θα έπρεπε να βρίσκει καθολικά σύμφωνη την κοινωνία μας. Θα επιχειρήσω να δώσω τις απόψεις μου και να τεκμηριώσω τους προβληματισμούς μου επί της μελέτης:
Χωρίζω το έργο σε 3 τμήματα: Κεφαλόσκαλο, δρόμος πρόσβασης, αλιευτικό καταφύγιο.
Αναφορικά με το κεφαλόσκαλο, πρέπει αδιαμφισβήτητα να γίνει και μάλιστα με προοπτικές μέλλοντος. Για τον λόγο αυτό, θεωρώ πως το τμήμα β-γ στο σχέδιο επέκτασης του μόλου, το οποίο θα έχει μήκος 22,13 μέτρα ίσως είναι μικρό και θα έπρεπε να γίνει ακόμα πιο φαρδύ, ίσως και 40 μέτρα. Δεν είμαι ειδικός επί του θέματος, θεωρητικά όμως νομίζω πως αν ένα πλοίο χρειαστεί να πρυμνοδετήσει στο συγκεκριμένο κομμάτι, το φάρδος είναι πολύ μικρό, οπότε αφού το φτιάχνουμε, ας το κάνουμε με μια προοπτική.
Δεύτερο τμήμα, η οδός προσέγγισης λιμένα. Σίγουρα χρειάζεται μια διαπλάτυνση, αν και το σημαντικότερο πρόβλημα εκεί έχει να κάνει με το ότι ελλείψει δημοτικών χώρων παρκινγκ, υπάρχουν πολλά σταθμευμένα αυτοκίνητα κατά μήκος που δημιουργούν το πρόβλημα. Επειδή όμως αυτός ο δρόμος θα κληθεί στο μέλλον να καλύψει πολύ αυξημένες ανάγκες, θα πρέπει σίγουρα να προβλεφθεί μια διαπλάτυνση. Αυτό που δείχνει το σχέδιο είναι ένα τελικό πλάτος οδού 14 μέτρα, έναντι 7,09 που είναι αυτή τη στιγμή. Ίσως είναι υπερβολικό, ίσως 10 ή 12 μέτρα το πολύ θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες μας τόσο τώρα, όσο και στο μέλλον. Με 10 μέτρα πλάτους εξασφαλίζονται 2 λωρίδες κυκλοφορίας και μια γραμμή πλάγιας- κάθετης στάθμευσης. Η προοπτική δύο γραμμών στάθμευσης κατά μήκος του δρόμου με βρίσκει αντίθετο γιατί θα χαλάσει πολύ την μοναδική θέα που αυτή τη στιγμή έχει η περιοχή. Μια γραμμή πλάγιας-κάθετης στάθμευσης κάτω από τους τοίχους των βεραντών των καταστημάτων της περιοχής, μπορεί να εξυπηρετήσει τόσα οχήματα όσα και δύο γραμμές κατά μήκους στάθμευσης, τα οποία κιόλας δεν θα φαίνονται από τις βεράντες επάνω. Οπότε ναι στη διαπλάτυνση, αλλά όχι τόσο μεγάλη και σίγουρα όχι σε μια προοπτική για κατά μήκος της οδού στάθμευση στην πλευρά της θάλασσας.
Τρίτο τμήμα, το αλιευτικό καταφύγιο: Νομίζω πως αναλύοντας παραπάνω το σκεπτικό μου για τη διαπλάτυνση του δρόμου, γίνεται φανερός ο μεγάλος μου προβληματισμός για εκείνο το σημείο. Η γειτονιά από το ξενοδοχείο μου μέχρι το εστιατόριο «Κοράλλι», έχει ονομαστεί από τους ξένους sunset boulevard, δηλαδή «η συνοικία του ηλιοβασιλέματος». Παρά τις απαραίτητες παρεμβάσεις που έχουν γίνει στην περιοχή, η γειτονιά αυτή έχει κρατήσει το χαρακτήρα της και προσφέρει την πιο μαγευτική και ανεμπόδιστη θέα. Όλοι οι επισκέπτες θα περάσουν από τη γειτονιά αυτή, θα σταματήσουν για να χαζέψουν τη θέα, το ηλιοβασίλεμα και να φωτογραφηθούν. Φοβάμαι λοιπόν, πως ένα τέτοιο έργο, που θα δημιουργήσει ένα κλειστό κολπίσκο εδώ μπροστά, που θα αντικαταστήσει τη θέα των φυσικών βράχων με επιπλέον τσιμέντο και αυτοκίνητα και που θα προσθέσει ένα 4 μέτρων ύψους «εμπόδιο» από βράχους για τον απαραίτητο κυματοθραύστη, θα αλλάξει τελείως τη φυσιογνωμία της περιοχής και στην ουσία θα αφαιρέσει από τους επισκέπτες μας ένα σημαντικό κομμάτι της εμπειρίας τους που κάνει τον τόπο μας μοναδικό. Προσωπικά, είμαι πάντα υπέρ των παρεμβάσεων για τη δημιουργία υποδομών, ακόμα κι αν υπάρχουν κάποια περιβαλλοντικά κόστη. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση, αν και αρχικά θεωρούσα πως λίγα βαρκάκια θα ήταν μια ωραία εικόνα, αυτό που προβλέπει η μελέτη αυτή, είναι μια ακόμη τσιμεντοποίηση, στο πιο ωραίο κομμάτι του Όρμου! Και επειδή παραδέχομαι πως είναι όντως ανάγκη να ελευθερωθούν κάποιες θέσεις για σκάφη αναψυχής, υπάρχει πάντα η λύση της πλωτής εξέδρας στον εσωτερικό μας λιμένα, την οποία από το 2005 είχαμε εκ μέρους του Συνδέσμου Επαγγελματιών επανειλημμένως προτείνει στο Δήμο. Μια τέτοια πλωτή εξέδρα, μπορεί άνετα να μαζέψει την κατάσταση, είναι φθηνή λύση και δεν απαιτεί πολλές μελέτες. Από την άλλη, το αλιευτικό καταφύγιο που προτείνει η μελέτη, μου δημιουργεί φόβους πως μπορεί να ανεβάσει πολύ το συνολικό κόστος του έργου που επιδιώκουμε, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει ή και να χαθεί το όλο έργο ελλείψει χρηματοδοτήσεων και έτσι να μην επιτύχουμε ούτε την επέκταση του μόλου, που είναι και το πλέον απαραίτητο. Τέλος, ακόμα και από τεχνικής απόψεως, διακρίνω στη μελέτη ότι στο σημείο που βρίσκεται ο μύλος προβλέπεται ένα «κόψιμο» και στη συνέχεια στένεμα του υπάρχοντος κυματοθραύστη για τη δημιουργία σταθμού πετρέλευσης και για την είσοδο στο καταφύγιο. Θα υπενθυμίσω πως πριν την τελευταία παρέμβαση με την ενίσχυση του κυματοθραύστη σε εκείνο ακριβώς το σημείο, κάθε χειμώνα τα νερά της θάλασσας έρχονταν στις πόρτες μας και έφταναν ως κύμα μέχρι την πλατεία του Όρμου. Ακριβώς σε εκείνο το σημείο, τον χειμώνα που μας πέρασε τα κύματα ξεπέρασαν τα 4 μέτρα ύψους του κυματοθραύστη και έκαναν ζημιά ακόμα και στην πέτρινη κλίμακα στην πλευρά του λιμανιού. Ακόμα κι αν προβλέπεται μια κάποια κάλυψη για το σημείο αυτό από τον νέο προβλεπόμενο κυματοθραύστη, ο κυματισμός το χειμώνα είναι τόσο έντονος, ειδικά με τους Βορειοδυτικούς καιρούς, που αμφιβάλω πως θα μπορέσουν να συγκρατηθούν τα νερά και να μην ανέβουν πάλι στο λιμάνι.
Επισημαίνω πως όλα τα παραπάνω δεν τα λέω ως «οικολόγος» ή ως ρομαντικός, αλλά ως άνθρωπος του τουρισμού, που βρίσκομαι και δραστηριοποιούμαι στο σημείο αυτό του Όρμου για πάνω από 30 χρόνια και γνωρίζω πολύ καλά το πόσο ευαίσθητο είναι το προϊόν μας. Σε κανέναν δεν θα άρεσε να γίνει κάτι αντίστοιχο στη μικρή Βενετία της Μυκόνου ή στα Βαπόρια της Σύρου. Γιατί λοιπόν να το κάνουμε στη «συνοικία του ηλιοβασιλέματος»;
Σαν Δημήτρης Βεκρής, αλιέας στην Αιγιάλη, έχω να πω τα εξής:
Είχαμε ζητήσει να γίνει ένα μικρό αλιευτικό καταφύγιο για να μπουν τα αλιευτικά σκάφη το καλοκαίρι μέσα, ώστε να απελευθερωθούν κάποιες θέσεις στο μεγάλο λιμάνι, οπότε αν έρχεται κάποιο κότερο να είναι πιο εύκολο να δέσει.
Σύμφωνα με αυτό που είδα, το σχέδιο είναι άλλο πράγμα. Εμείς θέλαμε ένα λιμανάκι χωρίς να χαλάσει το τοπίο. Αυτή η κατασκευή που από το Μύλο μέχρι απέναντι μπαζώνεται το Μάντρισμα και γύρω γύρω είναι δέκα μέτρα δρόμοι, εκεί θα είναι μονίμως παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Και απέναντι ένα κτίριο που θα φαίνεται από τα μαγαζιά.
Αυτό θα χαλάσει τελείως τη φυσική αυτή ομορφιά, που όλος ο κόσμος φωτογραφίζεται στο Μύλο και από τα μαγαζιά. Είναι μια περιοχή που για χρόνια όλος ο κόσμος έρχεται για αυτό.
Έμαθα ότι ο μελετητής είπε ότι πρέπει να γίνει μεγάλο αλιευτικό καταφύγιο γιατί αλλιώς θα το πάρει η θάλασσα. Επίσης είναι δύσκολο από θέμα ότι είναι στο βοριά το λιμανάκι αυτό και θα πρέπει να γίνει ένα σχέδιο για να μην μπαίνει το κύμα μέσα και η ρεστία. Και σε άλλα λιμάνια που έχουν γίνει αντίστοιχα έργα, δεν μπορούν να μπουν τα σκάφη μέσα και δεν είναι λειτουργικά γιατί είναι ανοιχτά στον καιρό.
Αν αυτό είναι δύσκολο να κατασκευαστεί για να γίνει έστω ένα μικρό αλιευτικό καταφύγιο για να μη χαλάσει το φυσικό τοπίο, καλύτερα να μη γίνει κι ας γίνει σε ένα άλλο σημείο.
Καλησπέρα σας,
Ονομάζομαι Λουδάρου Σοφία, έχω ζήσει στην Αμοργό τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μου και έκτοτε κατοικώ στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους. Δεν είμαι πολιτικός μηχανικός ούτε βιοπορίζομαι από τον τουρισμό. Αγαπώ τον τόπο που μεγάλωσα και θα ήθελα να μοιραστώ και εγώ κάποιες σκέψεις βλέποντας τη μελέτη του έργου «Αναβάθμιση Λιμενικών Υποδομών Λιμένα Αιγιάλης»…Μάλλον η σωστή ονομασία του έργου είναι «Υποβάθμιση του Όρμου Αιγιάλης». Το ζήτημα αφορά όλους τους κατοίκους, τους επαγγελματίες και τους φίλους- επισκέπτες της Αιγιάλης. Όπως φαίνεται από την ψηφιακή απεικόνιση, το έργο θα αλλοιώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και χωρίς επιστροφή την πιο όμορφη γωνιά του Όρμου…Εκεί που ο επισκέπτης κάθεται να πιεί τον καφέ του, να φάει και να απολαύσει τη θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα με ηρεμία και γαλήνη. Φέτος στο τοπίο είχε προστεθεί μία κόκκινη κορδέλα για να μην παρκάρουν τα αμάξια..(ευτυχώς κόβεται) Του χρόνου τι θα έχουμε;; Τσιμέντο, δεξαμενές μηχανέλαιων, ογκόλιθους και θα ψάχνουμε από πίσω τη Νικουριά;
Για να μην μακρηγορώ, ελπίζω ότι θα γίνει αναθεώρηση της μελέτης ώστε οι ψαράδες/ιδιοκτήτες σκαφών να μην αγωνιούν τις φουρτουνιασμένες ημέρες και παράλληλα να διατηρηθεί η ομορφιά του τοπίου.
ΕΙΜΑΙ Η ANDREA CHALARIS-FELDER ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΗ 37 ΧΡΟΝΙΑ.
Η ΣΕΜΕΛΗ ΔΡΥΜΩΝΙΤΗ ΚΑΛΥΨΕ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ. ΕΧΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ- ΑΠΟΡΙΑ ΜΟΥ… ΜΕΛΕΤΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΜΑΚΡΟΠΡΟΣΘΕΣΜΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΡΓΟΥ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΜΑΣ? ΝΑ ΘΥΜΗΣΩ ΟΤΙ Η ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΕΙΧΕ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΜΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΚΙΟΤΡΥΠΑ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΒΡΑΧΙΑ ΣΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΑΜΜΟ ΣΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ.
ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΚΤΟΓΡΑΜΜΗ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΙΣ 5 ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΜΑΣ
( ΟΡΜΟΣ, ΛΙΜΕΝΑΡΙ, ΛΕΒΡΟΣΣΟΣ, ΨΙΛΗ ΑΜΜΟΣ ΚΑΙ ΧΩΧΛΑΚΑΣ)?????
.
Έχει μεγάλη διαφορά το τι συζητάμε ότι θέλουμε να κάνουμε, πώς το βαφτίζουμε, τι τελικά χρειάζεται να γίνει και τι είναι αυτό που τελικά υλοποιούμε.
Αρχικά υπήρχε η συζήτηση για την δημιουργία ενός αλιευτικού καταφυγίου, όπου θα εξυπηρετούσε του αλιείς που δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Αιγιάλης, το οποίο μας έβρισκε όλους σύμφωνους.
Η παρούσα μελέτη ονομάζεται “αναβάθμιση λιμενικών υποδομών Αιγιάλης”, η οποία περιλαμβάνει και την κατασκευή “αλιευτικού καταφυγίου”. Μπορεί να μην είμαι μηχανικός, αλλά με το φτωχό μου το μυαλό βλέποντας την διαπλάτυνση του δρόμου στα 10μ., την κατασκευή κτιρίου 96τμ, την δεξαμενή συντήρησης μηχανελαίου, καθώς και τον αριθμό των θέσεων που προβλέπονται για σκάφη, καταλαβαίνω ότι δεν πρόκειται για ένα αλιευτικό καταφύγιο της κλίμακας που χρειάζεται η Αιγιάλη. Επίσης για εμένα προσωπικά τέτοιος όγκος τσιμέντου, δεξαμενές, κτίρια και πάρκινγκ μπροστά στη θάλασσα και μάλιστα σε ένα από τα αγαπημένα και πολυσύχναστα σημεία για τη θέα και το ηλιοβασίλεμα, δεν αποτελούν αναβάθμιση, αλλά υποβάθμιση της περιοχής.
Να φανταστώ δεν προβλέπεται περιβαλλοντική μελέτη για τις επιπτώσεις του τόσο μεγάλου όγκου τσιμέντου και κυματοθραυστών στην αμμουδιά της παραλίας. Αν όχι οι επιπτώσεις τέτοιων παρεμβάσεων έχουν φανεί με παραδείγματα όπως αυτό του “αλιευτικού καταφυγίου” στο Μπατσί της Άνδρου, όπου οι κατασκευές είχαν ως συνέπεια το άδειασμα μεγάλου μέρους της παραλίας από άμμο. Αν αυτή είναι η μελλοντική ανάπτυξη του νησιού που ονειρευόμαστε τι να πω λυπάμαι πολύ.
Την Τετάρτη 9/9/2020 και ώρα 18:οο το Τοπικό Συμβούλιο Αιγιάλης θα συνεδριάσει στα γραφεία του στη Λαγκάδα επί του θέματος. Δεν θα είναι λαϊκή συνέλευση αλλά καλό θα είναι όσοι ενδιαφέρονται να παρευρεθούν.
Καλησπέρα και από εμένα…Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα σπίτι όπου το πρώτο πράγμα που έβλεπα ανοίγοντας τα μάτια μου ήταν η ομορφιά και η θέα της Νικουριάς. Τόσα χρόνια μετά παραμένει το ίδιο μαγική και γοητευτική αυτή η θέα για εμένα δικαιολογώντας απόλυτα τους τουρίστες που φωτογραφίζουν μανιωδώς κάθε ηλιοβασίλεμα. Σαν κάτοικος λοιπόν αυτής της περίφημης “συνοικίας του ηλιοβασιλέματος”, όπως εύστοχα διάβασα παραπάνω, θεωρώ παράλογη και καταστροφική μια τέτοια παρέμβαση στο μοναδικό τοπίο της Αιγιάλης. Σε καιρούς που πασχίζουμε να κρατήσουμε την αισθητική ταυτότητα της Αμοργού ακέραιη (χωρίς μεγάλη επιτυχία πάντα), δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο πρέπει να δώσουμε τέτοιο χαστούκι οι ίδιοι στον εαυτό μας και στον τουρισμό μας επίσης.Εάν ,όπως αναφέρθηκε παραπάνω, υπάρχει και η παραμικρή πιθανότητα να επηρεαστούν οι παραλίες της Αιγιάλης , ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να επιτραπεί κάτι τέτοιο σε ένα νησί που παρά το μέγεθος του,διαθέτει λίγες προσβάσιμες παραλίες. Όσο για το παράδειγμα της Σκύρου, όσο και να κοίταξα δεν είδα κάτι όμορφο που θα με κάνει να θέλω να παραδειγματιστώ από αυτό.Το φυσικό τοπίο που αφορά το εν λόγω έργο είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που απεικονίζεται στη φωτογραφία. Οπότε θα προτιμούσα να σκεφτόμαστε με νηφαλιότητα τι δεν θέλουμε να γίνουμε πρώτα και μετά να παρθούν τόσο σοβαρές αποφάσεις για κάτι που επηρεάζει άμεσα τόσους ανθρώπους.Μια τέτοια υποβάθμιση του τόπου μου με βρίσκει και αντίθετη αλλά και απογοητευμένη.
Ονομάζομαι Κωστής Λαμνάτος και κατάγομαι από την Λαγκάδα όπου έζησε ο παππούς μου Αντώνης και γεννήθηκε ο πατέρας μου Λουκάς. Στα ερείπια του σπιτιού τους έχτισα πριν 25 χρόνια κατοικία που επισκέπτομαι τις γιορτές και τα καλοκαίρια.
Αυτό που με προβληματίζει στο προτεινόμενο έργο είναι όχι μόνο η τεχνική λύση για το δήθεν αλιευτικό καταφύγιο που πάσχει σε πολλά σημεία που έχουν ήδη εντοπίσει οι πιο ειδικοί – ψαράδες και μηχανικοί – όσο η σκοπιμότητά του.
Τόσο το μέγεθός του όσο και η χωροθέτησή του θα κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από την όποια ωφέλεια ευαγγελίζεται. Τα σχόλια που έχουν ήδη αναρτηθεί είναι εξαιρετικά δύσκολο να μείνουν αναπάντητα.
Η σπουδή με την οποία ανατέθηκαν 7 μελέτες με απ΄ευθείας ανάθεση σε μία και μόνη συνεδρίαση του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Αμοργού μου δημιούργησε πολλά ερωτηματικά και σίγουρα θέλει ψάξιμο.
Αν ανατρέξει κανείς στην απόφαση για τις θέσεις ελλιμενισμού που ισχύουν σήμερα Σεπτέμβριο 2020 θα διαπιστώσει ότι αυτό που σχεδιάζεται μόνο αλιευτικό καταφύγιο για τους ψαράδες της Αιγιάλης δεν είναι.
Ας μην κοροϊδεύουν τον κόσμο οι υπεύθυνοι. Το έργο αυτό δεν πρέπει να προχωρήσει – τουλάχιστον όπως σχεδιάζεται.
Καλησπερα…ονομαζομαι βεκρη χριστινα γεννηθηκα και μενω στην αμοργο..ασχολουμαι με τον τουρισμο απο 20 χρονων λογω της οικογενειαλης επιχειρησης…και παντα βλεπω πολυ θετικα καθε τι που εχει σχεση με την αναπτυξη του νησιου…οχι ομως κατι που στο ονομα της αναπτυξης καταστρεφει ολα τα υπολοιπα…πολιτικος μηχανικος δεν ειμαι αλλα φανταζομαι οτι υπαρχουν λυσεις χωρις να καταστρεφουν το φυσικο περιβαλλον και τα μοναδικα σημεια ενος νησιου..με καλυψαν ολες οι παρανω σκεψεις που ειναι και πολυ πιο εμπιραστατωμενες…θα σταθω πολυ απλο οτι το μοναδικο σημειο της αιγαλης με το περιφημο ηλιοβασιλεμα για ολους ντοπιους και αυτους που επισκεπτονται το νησι θα καταστραφει…περα απο ολες τις πρακτικες αποψεις που προαναφερθηκαν…οπως και δεν μπορω να διανοηθω οτι υπαρχει καποιος σε ολη την αμοργο που θα θελει να καθεται σε αυτη μερια και αντι τη νικουρια να βλεπει κοτερα και ενα μπαζωμενο τοπιο…απ οσο ξερω σε αλλα μερη διαφημιζουν και ενισχυουν το αυτονοητο που εχουμε εμεις ….ειμαι σιγουρη οτι εναλλακτικες υπαρχουν αν ειναι η μοναδικη καλυτερα να μη γινει…ευχαριστω πολυ
Σχετικά με το καταφύγιο αλιευτικών σκαφών – μαρίνα του όρου Αιγιάλης
Γιαλη 1972
Η πρώτη φορά που αντίκρισα την Γιαλη.
Γιαλη 2020
Για ένα ακόμη Καλοκαίρι φτάνω στην Γιαλη. Θυμάμαι την πρώτη φορά μπαίνοντας στο λιμάνι, αν και δεν έχει σχέση με το 1972,όμως η εικόνα είναι περίπου ίδια, γιατί το τοπίο είναι περίπου ίδιο. Ο μύθος είναι ίδιος. Ξέρεις ότι δεν βρίσκεσαι ούτε στην Παρο, ούτε στην Σίφνο, ούτε πουθενά αλλού. Τα βουνά, η άγρια θάλασσα, το χρώμα, και πάνω απ όλα το τοπίο ,κάνουν το νησί αυτο διαφορετικό. Η Άμόργός έχει ένα μυθο επάνω της. Ίσως γιατί για πολλά χρόνια ήταν απομονωμενη. Χωρίς φως,τα δρομολόγια των πλοίων αραιά και που. Δρόμοι δεν υπήρχαν πάρα μόνο μονοπάτια. Η άγρια θάλασσα με τα πελώρια κύματα . Ατελείωτες ώρες το ταξιδι.
Τώρα ,που τίποτα δεν υπάρχει από τις παλιές δυσκολίες, η Αμοργος έχει την ίδια γοητεία και τον ίδιο μυθο. Η ζωή είναι αλλιως. Έχει γίνει ένα σύγχρονο νησί, όμως το τοπίο, παρόλο το πυκνόκατοικημένο κομμάτι της ,παραμένει αναγνώρισημο.
Φέτος λοιπόν, μόλις έφτασα, μου εδειξαν ένα σχέδιο για το υποτιθέμενο μικρό καταφύγιο αλιευτικών σκαφών – μαρίνα. Στο μαντρισμα, στην Αιγιαλη.,κάτω από το ξενοδοχείο, το Φρου – Φρου, το Κοράλλι, το Άμοργίς. Δεν το πίστεψα. Και τώρα επιβεβαιώνεται η απαράδεκτη αυτή πρόταση. . Που έπρεπε από την πρώτη στιγμή να έχει απορριφθεί. Στο κομμάτι αυτό χιλιάδες κόσμου κάθε χρόνο, κάθονται να θαυμάσουν την χαρακτηριστικη Νικουριά, σήμα κατατεθέν της Αιγιάλης, να πιουν τον καφέ τους ,να πάρουν το πρωινό τους η να απολαύσουν το ποτό τους . Ακόμη και το βράδυ προτιμούν τα τραπεζάκια που κοιτάνε την θάλασσα . Όσο για το ηλιοβασίλεμα θαυμάζουν το τοπίο βγάζοντας φωτογραφίες.
Το απαράδεκτο αυτό σχέδιο που προτείνει ο Δήμος, καταστρέφει ένα κομμάτι της Άιγιαλης.Συνειδητά? Ασυνείδητα? Πονηρά? Μήπως είναι η λύση για το parking?
Αλλωστε ρωτοντας φίλους ψαράδες, μου είπαν ότι ούτε το μέρος αυτό είναι κατάλληλο για καταφύγιο σκαφών. Τον χειμώνα τα κύμματα εκεί είναι πελώρια. Άρα άχρηστο για την χρήση αυτή. Θα γίνει μαρίνα μεγάλων σκαφών? Τα κατάρτια θα κρύβουν την Νικουρια και το ηλιοβασίλεμα. Το κτίσμα τι σχέση έχει? Τα απόβλητα δίπλα στον μύλο? Ο τόσο φαρδύς δρόμος? Μήπως το parking είνα το ζητούμενο? Εξ αιτίας του καταστρέφεται το πιο ήσυχο και μοναδικό κομμάτι της Άίγίάλής. ? Θυμάμαι πέρσι την εμφάνιση μιας χελώνας ακριβώς σε αυτό το σημείο. Όλοι θαυμάζαμε το θέαμα. Εσείς που λέτε οτι ενδιαφερεστε για το περιβάλλον θα βάλετε την υπογραφή σας σε αυτό το τερατουργημα?
Είμαι η Μαρία Θεολογίτη, με καταγωγή από Λαγκάδα και Ποταμό Αιγιάλης. Δεν διαμένω ολοχρονίς του χρόνου στο νησί, παρολαυτά έχω περάσει μεγάλο μέρος της ζωής μου τους εαρινούς και καλοκαιρινούς μήνες και έχω εργαστεί στον τομέα του τουρισμού αρκετά χρόνια. Το αντικείμενο των σπουδών μου και της επαγγελματικής μου διαδρομής δεν είναι σχετικά με μελέτη, πολεοδομικά σχέδια, κατασκευές, αρχιτεκτονική όμως ανοίγοντας την ψηφιακή απεικόνιση αυτής της μελέτης σκέφτομαι ότι λογικά πρόκειται περί κακόγουστου αστείου.
Η κατοικία μου στο κλεινον άστυ βρίσκεται στα νότια προάστια και αρκετά κοντά σε μαρίνες. Δεν είχα ποτέ ονειρευτεί ότι κατεβαίνοντας στο νησί μας θα αντικρίζω παρόμοια θέα με αυτή που αντικρίζω στις μαρίνες της πόλης. Δεν είχα φανταστεί ότι σε λίγα χρόνια δεν θα μπορώ να κολυμπάω στις παραλίες της Γιάλης μας.
Θα ήθελα να ζητήσω την προσοχή και την επανεξέταση όλου αυτού του έργου. Να επαναπροσδιοριστούν οι ανάγκες των κατοίκων της Αιγιάλης καθώς και να καλεστεί αρμόδια επιτροπή για μελέτη των περιβαλλοντικών επιπτώσεων αυτού του απαράδεκτου σχεδίου.
Με αμέριστη αγάπη για τον τόπο μου,
Στην διάθεσή σας για διάλογο
https://www.newsit.gr/topikes-eidhseis/amorgos-diafimisi-mesa-apo-ena-ekpliktiko-ntokimanter-oi-omorfies-tou-kykladitikou-nisiou/3098308/
Ο ψεύτης με τον μάρτυρα του.
Έχω επισημάνει στο παρελθόν ότι μάλλον θα πρέπει πλέον να προσέχουμε ποια σημεία του νησιού μας προβάλλουμε, καθώς τελικά δεν ξέρουμε αν το επόμενο καλοκαίρι θα έχουν την ίδια μορφή! Σε παρόμοιο κλίμα, τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησε άρθρο για την Αμοργό (στο ίδιο πνεύμα μοναδικότητας του νησιού κλπ), με φωτογραφίες που παρουσιάζουν για παράδειγμα τη Γραμβούσα και τη Λεβρωσό χωρίς ομπρελοξαπλώστρες. Καλό θα ήταν να προσέχουμε και να μη δίνουμε λάθος εντυπώσεις για τον κόσμο ως προς το τι να περιμένει στην Αμοργό. Εάν θέλουμε να καλούμε τους επισκέπτες σε έναν αυθεντικό τόπο, καλό θα ήταν να φροντίζαμε να παραμένει ως τέτοιος.
Επανέρχομαι στο θέμα των μαζικών απ’ ευθείας αναθέσεων μελετών για το λιμάνι και το αλιευτικό καταφύγιο της Αιγιάλης. Αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για προκαταρκτικές μελέτες τα αποτελέσματα και οι προτάσεις των οποίων θα ληφθούν υπόψη από τον κύριο μελετητή του έργου στο στάδιο της μελέτης εφαρμογής.
Η κατάτμηση όμως της συνολικής μελέτης σε επί μέρους ”φέτες” – εκτός του ότι ελέγχεται ως μη σύννομη – δεν εξυπηρετεί μόνο την δυνατότητα απ’ ευθείας αναθέσεων χωρίς διαγωνισμό αλλά ταυτόχρονα αυξάνει και τις πιθανότητες ασυμφωνιών και γκρίζων σημείων κατά την υλοποίηση.
Θα ήταν λοιπόν σκόπιμο να δημοσιοποιηθεί :
1. Ο κατ’ εκτίμηση προϋπολογισμός του έργου, το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης και οι πηγές χρηματοδότησης.
2. Το συμβατικό χρονοδιάγραμμα υλοποίησης των μελετών
3. Πόσες ακόμα μελέτες πρόκειται να ανατεθούν και με ποιά μέθοδο.
Δυστυχώς, για άλλη μία φορά συζητάμε για κάτι που όχι απλά δεν θα έπρεπε να υπάρχει ως “μελέτη” αλλά ούτε καν ως ιδέα.
Μου θυμίζει την εποχή που συζητάγαμε για την μαρίνα Καταπόλων που θα κατάστρεφε το πιο γραφικό σημείο των Καταπόλων.
Τώρα η σειρά της Αιγιάλης.
Για όσους δεν μπορούν να το “δούνε” πόσο λάθος είναι η επέμβαση μας με τόσο βίαιο τρόπο στο πιο γραφικό σημείο της Αιγιάλης θα δώσω ένα απλό παράδειγμα:
Φανταστείτε ότι έχετε ένα σπίτι με θέα την θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και κάθε απόγευμα μαζεύεστε με τους φίλους σας και θαυμάζετε την θέα και πίνετε τα κρασιά σας και ότι άλλο σας αρέσει.
Μια ωραία μέρα όμως κάποιος αποφασίζει να χτίσει ένα ξενοδοχείο ακριβώς μπροστά στο μπαλκόνι σας.
Το αποτέλεσμα θα ήταν να βλέπετε το όμορφο ηλιοβασίλεμα και την θάλασσα μόνο όταν στέκεστε όρθιοι.
Θα σας άρεσε κάτι τέτοιο;
Δεν νομίζω.
Οπότε πιστεύω ότι δεν χρειάζεται πλέον να συζητάμε για αυτό το τερατούργημα που όχι μόνο προσβάλει το περιβάλλον και την αισθητική του νησιού αλλά ταυτόχρονα και την ανθρώπινη διανόηση.
Αναβάθμιση του λιμένα Αιγιάλης
Παρόλο που αδυνατώ να κατανοήσω τη βιασύνη και την πίεση που ασκείται στους κατοίκους της περιοχής για άμεση λήψη απόφασης, θα προσπαθήσω να εκθέσω τις σκέψεις μου για την μελέτη της αναβάθμισης του λιμένα Αιγιάλης . Εδώ και είκοσι χρόνια έχουμε αντιληφθεί την ανάγκη για περισσότερες θέσεις ελλιμενισμού. Είχε ζητηθεί επανειλημμένως, από το σύλλογο επαγγελματιών Αιγιάλης, η τοποθέτηση πλωτής προβλήτας καθέτως στον υπάρχοντα λιμένα. Η προβλήτα αυτή θα δημιουργούσε πολλές νέες θέσεις για ερασιτεχνικά σκάφη και μικρά σκάφη αναψυχής, ελευθερώνοντας ταυτόχρονα θέσεις για μεγαλύτερα σκάφη. Αφού υπάρχει μια απλή λύση που μπορεί να καλύψει της ανάγκες του λιμανιού, χωρίς παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, γιατί να θέλουμε ένα καινούργιο λιμάνι που θα αλλοιώσει το τοπίο; Η πλωτή προβλήτα είναι η οικονομική επιλογή και αν υπάρχουν τόσα πολλά χρήματα για μελέτες και έργα ας αξιοποιηθούν σε μελέτη της παραλιακής ακτογραμμής ,για να σταματήσει το φαινόμενο της μεταφοράς της άμμου από την παραλία προς το λιμάνι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνεται μεγάλο μέρος της παραλίας του Όρμου που φιλοξενεί τόσους τουρίστες κάθε καλοκαίρι, επίσης ανησυχούμε πολύ ό,τι οι νέες εργασίες [κεφαλόσκαλο-αλιευτικό καταφύγιο ] θα εντείνουν το φαινόμενο.Ο στόλος των αλιευτικών της Αιγιάλης μειώνεται χρόνο με το χρόνο, άρα και οι απαιτούμενες θέσεις .Οπότε δεν φαίνεται να είναι απαραίτητη η κατασκευή τόσο μεγάλου και δαπανηρού αλιευτικού καταφυγίου.
Ας μιλήσουμε τώρα για την ¨Οία¨ της Αμοργού. Ποιος δεν έχει βρεθεί έστω για πέντε λεπτά σε κάποιο καφέ της περιοχής του μαντρίσματος; Ποιος δεν έχει δει δεκάδες ανθρώπους να φωτογραφίζουν και να φωτογραφίζονται στο ηλιοβασίλεμα με φόντο την Νικουριά και τον μύλο; Αυτή την υπεραξία της περιοχής μας θα θυσιάσουμε για ένα μικρολίμανο αμφιβόλου λειτουργικότητας; Θα αντικαταστήσουμε τον παφλασμό τών κυμάτων με το κροτάλισμα των καταρτιών, το στραφτάλισμα της θάλασσας με την αντανάκλαση τών αυτοκινήτων; φωτογραφίζει κάποιος σωρούς από βράχια και αλουμινένια κατάρτια; Και αυτό βέβαια είναι μόνο στην περίπτωση που γίνουν τα έργα μέσα σε ένα χειμώνα. Αλλιώς θα έχουμε θέα το εργοτάξιο και ποιός ξέρει για πόσα χρόνια; Η περιοχή του μαντρίσματος και η ευρύτερη περιοχή του λιμανιού θέλει προστασία και όχι επιπλέον επιβάρυνση ,που θα δημιουργήσουν οι εργασίες και όλες αυτές οι τσιμεντένιες κατασκευές. Σημαντικό έργο προστασίας είναι όπως ανέφερα και παραπάνω η μελέτη της ακτογραμμής της Αιγιάλης και όποιες παρεμβάσεις χρειάζονται ,για την προστασία της παραλίας και του λιμανιού.
ΣΕΙΜ. Η παρατήρηση της Σεμέλης ο,τι είμαστε λιμάνι χωρίς να φαινόμαστε λιμάνι, είναι πολύ εύστοχη. Πολύ λίγα μέρη στην Ελλαδα μπορούν να πουν το ίδιο. Αν αυτό το πλεονέκτημα που έχουμε το καταστρέψουμε, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Ονομάζομαι Παναγιώτης Νομικός απο την Αιγιάλη,συνιδιοκτήτης εστιατορίου και ενοικιαζόμενων δωματίων και δραστηριοποιούμαι στον τουρισμό 40 χρόνια. Θέλω και εγώ να καταθέσω τις απόψεις μου, για τη μελέτη του αλιευτικού καταφυγίου που βρίσκεται σε διαβούλευση.
Ακούγοντας για αλιευτικό καταφύγιο στη θέση «Μάντρισμα» έρχεται στην σκέψη μου ένα λιμανάκι με καΐκια και ψαρόβαρκες, δίχτυα που θα πρόσθετε στη γραφικότητα του σημείου, χωρίς να αλλοιώνει φυσιογνωμία του και να διατηρεί την ανεμπόδιστη θέα προς Νικουριά και ηλιοβασίλεμα – σκέψη μάλλον αφελής, γιατί λόγω θέσης (ανοιχτό πέλαγος με έντονο κυματισμό) είναι ανέφικτη.
Θεωρώ οτι το 2020 δεν πρέπει να επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος, όταν κατασκευάστηκε ο βραχίονας του λιμανιού της Αιγιάλης ( απο το ξενοδοχείο ΜΙΚΕ μέχρι την παραλία) δημιουργώντας την κάτω πλατεία , η οποία επιτυχώς αποκαταστάθηκε αλλά μετά απο 37 χρόνια.
Συγκεκριμένες προτάσεις για αλλαγές βελτιώσεις κτλ στην υπάρχουσα θα κάνουν οι «ειδικοί», εγώ θα καταθέσω τους προβληματισμούς μου.
Μια τόσο μεγάλη παρέμβαση στο φυσικό τοπίο θα είναι καταστροφική για το τουριστικό προιον της Αιγιάλης αλλά και όλης της Αμοργού, προϊόν που στηρίζεται στην αυθεντικότητα την γραφικότητα και την απαράμιλλη φυσική ομορφιά της. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι η Αιγιάλη δεν είναι μόνο λιμάνι άλλα και τουριστικό θέρετρο.
Είναι ένα έργο αμφιβόλου σκοπιμότητας και αποτελεσματικότητας γιατί ούτε ασφαλές θα είναι (σύμφωνα με τα λεγόμενα ναυτικών και ψαράδων) αλλά και θα προστεθεί τσιμέντο, κτίρια επισκέπτες αντί να απολαμβάνουν και να φωτογραφίζουν ένα ειδυλλιακό κυκλαδίτικο τοπίο να βλέπουν ένα άσχημο αστικό χώρο.
Επίσης, ο αλιευτικός μας στόχος δυστυχώς κάθε χρόνο συρρικνώνεται (λόγω γνωστών αιτιών) και σε λίγα χρόνια θα στολίζουμε το καταφύγιο με «κομμένα» καΐκια.
Γνωρίζετε οτι προσωπικά είμαι υπέρ της ανάπτυξης και της αναβάθμισης των υποδομών όπου χρειάζεται χωρίς όμως να υποβαθμίζεται ανεπανόρθωτα ο «νησιωτικός» χαρακτήρας μας. Η διαπλάτυνση του κεφαλόσκαλου, η εξεύρεση θέσεων για κότερα (με πλωτή ίσως μαρίνα, όπως προτάθηκε απο το 2005 απο τον σύλλογο επαγγελματιών), η προστασία του δρόμου στο μάντρισμα ή η διαπλάτυνση του αν χρειάζεται χωρίς όμως παρκαρισμένα αυτοκίνητα καθώς και παρκινγκ στην είσοδο του οικισμού ( ίσως και το ρέμα του ποταμού) πρέπει να εξεταστούν σοβαρά. Επίσης, πρέπει να γίνει η μελέτη της ακτογραμμής με τα απαραίτητα αντίμετρα ώστε να μην «μπαζώνεται» το λιμάνι απο την άμμο της παραλίας.
Τέλος, η προστασία της παραλίας απο τη ρύπανση με την επίσπευση του βιολογικού και με την συνέχιση της λειτουργίας του compact πρέπει να διασφαλιστεί.
Δεν θέλω να θεωρηθεί ότι βλέπω το ζήτημα μονομερώς αλλά γνωρίζω καλά ότι η ανάπτυξη της Αμοργού στηρίχτηκε και συνεχίζει να στηρίζεται στον τουρισμό. Η πρωτογενής παραγωγή πρέπει να αναπτυχθεί περισσότερο καθώς στηρίζεται και υποστηρίζει τον τουρισμό. Νομίζω για αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα πρέπει η διαβούλευση να συνεχιστεί με συζήτηση ώστε να ακουστούν όλες οι απόψεις.
Πολλά και ενδιαφέροντα έχουν μέχρι στιγμής γραφτεί στα πλαίσια αυτής της διαβούλευσης για τα έργα στο λιμάνι της Αιγιάλης και ιδιαίτερα για το αλιευτικό καταφύγιο κυρίως όσον αφορά την χωροθέτηση, την διαστασιολόγηση, την αναγκαιότητα και την σκοπιμότητά του.
Έχουν ενδιαφέρον όμως και τα δύο άλλα τμήματα του έργου:
1. Όσον αφορά την επέκταση του κεφαλόσκαλου αν δεν εξυπηρετεί θέματα ασφάλειας πρόσδεσης των πλοίων τι άλλο σκοπό εξυπηρετεί;
Δεν υπάρχει καμμία ανάγκη να δένουν ταυτόχρονα περισσότερα πλοία ή να δέχεται μεγαλύτερα πλοία πχ.κρουαζιερόπλοια εκτός αν κάποιοι ονειρεύονται να κάνουν την Αιγιάλη Μύκονο ή Πάρο ή Σαντορίνη. Όλες οι υπόλοιπες ανάγκες της Αμοργού εξυπηρετούνται μία χαρά από τα δύο λιμάνια του νησιού. Γιατί να αλλάξει το μέγεθος της προβλήτας και η μορφή του Όρμου Αιγιάλης;
2. Η διαπλάτυνση του δρόμου πρόσβασης στο λιμάνι είναι μεν αναγκαία αλλά θα πρέπει να περιοριστεί και ως προς το πλάτος όσο και ως προς το μήκος της. Η συγκεκριμένη πρόταση θα πρέπει να επανεξετασθεί. Τόσο μεγάλο έργο θα αλλοιώσει όλη την περιοχή.
Κατάγομαι από την Λαγκάδα της Αιγιάλης. Συμμεριζόμενη τις απόψεις των συμπατριωτών μας, που έχουν εκθέσει λεπτομερώς γιατί ΔΕΝ πρέπει να γίνει το αλιευτικό καταφύγιο στην θέση ‘Μάντρισμα’, δανείζομαι δύο γραμμές από το σχόλιο της κας Ασημίνας Ράλλη και κλείνω με αυτό : “‘“η θάλασσα, πως έγινε έτσι η θάλασσα…” έγραφε ο Σεφέρης.
Και πράγματι, η θάλασσα στην Αιγιάλη, όλο και ξεμακραίνει… Την κυνηγάει η στεριά και η ανθρώπινη απληστία.”
“Στη Γιάλη βγαίνει ο αυγερινός
στον Άγριλα η πούλια
κι απέναντι στη Νικουριά
μια λυγερή βαρκούλα”
Το έργο που σχεδιάζετε όχι μόνο αναβαθμίζει την Αιγιάλη αλλά αντίθετα υποβαθμίζει το μόνο εναπομείναν γραφικό κομμάτι του Όρμου με τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Κύριε Δήμαρχε υπάρχουν ανάγκες και σημαντικές προτεραιότητες έργων.
Μην αγνοείτε τη γνώμη του καθενός, όπως κομπάζετε. Έχετε εκλεγεί για να εκτελείτε αποφάσεις! Η αλαζονεία της εξουσίας και οι αυτοσχεδιασμοί βλάπτουν την Αμοργό. Απολογηθείτε λοιπόν στον ποιητή και στους Γιαλίτες ότι αντί για Νικουριά θα βλέπουν άλμπουρα ιστιοφόρων, κτήριο εφοδιασμού καυσίμων και θα μυρίζονται αντί τη θαλασσινή αύρα ρίπους σκαφών.
Και μια τελευταία ερώτηση: Τι θα γίνει με τα δέντρα που φύτεψε ο πατέρας μου πριν 60 χρόνια; Θα κοπούν ή θα παραμείνουν ως έχουν;
Από το δημόσιο αυτό βήμα εκφράζω την πλήρη αντίθεσή μου για την κατασκευή του καταφυγίου που σχεδιάζετε. Το έργο αυτό, αν τελικά υλοποιηθεί, θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των “λίγων” και όχι της πλειονότητας των κατοίκων και των τουριστών. Τα δημόσια έργα θα πρέπει να γίνονται με σεβασμό στο περιβάλλον και με γνώμονα τα συμφέροντα της πλειοψηφίας.
Το συγκεκριμένο έργο που σχεδιάζετε προσβάλει το περιβάλλον και τη δημόσια αισθητική του τόπου. Οι επιπτώσεις στον τουρισμό θα είναι αντιστρόφως ανάλογες με τις επιδιωκόμενες. Ο τουρίστας θέλει να βλέπει θάλασσα, Νικουριά και ηλιοβασίλεμα. Έρχεται στην Αμοργό να απολαύσει τη φύση και όχι να βλέπει αυτοκίνητα, τσιμέντο και κότερα. Αυτά τα βλέπει και στη μαρίνα του Φλοίσβου…
Αγαπητοί συμπατριώτες,
Επιθυμώντας να συνεισφέρω κι εγώ στη διαβούλευση για την αναγκαιότητα δημιουργίας του Αλιευτικού Καταφυγίου Αιγιάλης στο Μάντρισμα, ενόψει του σχετικού σημειώματος του μελετητή και των σχετικών σχεδίων, δεν έχω παρά να συνταχθώ με τις πολύ σοβαρές και τεκμηριωμένες απόψεις των κ.κ. Π. Κόνδη (βλ. 3. Τεχνική Αξιολόγηση) , Σ. Δρυμωνίτη, Θ. Δεσποτίδη. Δ. Βεκρή, Θ. Χάλαρη και Π. Νομικού.
Νομίζω ότι είναι γνωστό στους μόνιμους κατοίκους του Γιαλού αλλά ειδικά στους αλιείς ότι δυστυχώς, δεν είναι δυνατόν, λόγω της έντασης των βορειοδυτικών ανέμων (Γαρμπής), να κατασκευαστεί ένα μικρό αλιευτικό καταφύγιο χωρίς την κατασκευή δυσανάλογα μεγάλων, για το Μάντρισμα προστατευτικών έργων, με συνέπεια όχι μόνο το ιδιαίτερα υψηλό κόστος αλλά και την σοβαρή αλλοίωση και υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος του Όρμου.
Επιπλέον πρέπει να μελετηθεί περισσότερο η ανάγκη κατασκευής ενός τέτοιου έργου λαμβάνοντάς υπόψη τις πραγματικές και μακροπρόθεσμες αλιευτικές ανάγκες. Δυστυχώς φέτος παρατήρησα ότι περισσότερα ξύλινα σκάφη βρίσκονταν στη ξηρά παροπλισμένα και όχι στο λιμάνι. Όπως είδα υπάρχει και η οικονομική και πολύ αποτελεσματική λύση της πλωτής προβλήτας.
Σε κάθε περίπτωση θεωρώ πολύ θετικό το γεγονός ότι ένα τόσο σοβαρό θέμα για την ανάπτυξη της Γιάλης τίθεται σε δημόσια διαβούλευση και ελπίζω ότι το Δημοτικό Συμβούλιο θα λάβει πολύ σοβαρά τις απόψεις των κατοίκων και τις πραγματικές ανάγκες τους, ώστε να λάβει τις πλέον επωφελείς μακροπρόθεσμα, αποφάσεις.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Παρασκευάς Νομικός
Οι όμορφοι τόποι εύκολα καταστρέφονται
Όλες οι μέχρι τώρα επιστολές που έχουν δημοσιευτεί με βρίσκουν σύμφωνη. Τίμιες αναφορές στο θέμα και χωρίς ίχνος αντιπολιτευτικής διάθεσης. Στοιχειοθετούν την άποψη και τη θέση τους με αρτιότητα. Ειδικότερα οι Επιστήμονες Μηχανικοί, κύριοι Τάκης Κόνδης και Κώστας Λαμνάτος.
Κύριε Δήμαρχε, κύριοι και κυρίες Σύμβουλοι, ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η συγκεκριμένη συζήτηση, με ηλεκτρονική διαβούλευση μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, στερεί το δικαίωμα από ντόπιους ανθρώπους να συμμετέχουν. Αυτή η συζήτηση έπρεπε να γίνει σε λαϊκή συνέλευση, όπως είχατε υποσχεθεί και προεκλογικά. Έχει τη σημασία του το κοινό αίσθημα το οποίο δεν πρέπει να υποτιμάτε.
Με μια φράση: ο δρόμος του ηλιοβασιλέματος χάνεται.
Το τοπίο αυτό, που ανέξοδα φέρνει τόσα έσοδα σε τόσες οικογένειες και στο ταμείο του νησιού, το οποίο αποτελεί αγαπημένο τοπίο των επισκεπτών, χάνεται. Θα σκεπαστούν βράχια, θα πέσουν τόνοι τσιμέντου, θα γίνουν κτήρια, επιπλέον θέσεις παρκαρίσματος, με αποτέλεσμα την ηχορύπανση και την κακοσμία από τα διερχόμενα αυτοκίνητα (επιβατικά και επαγγελματικά) κατά τη διάρκεια της ημέρας και το βράδυ φωτορύπανση.
Όπως πολύ σωστά γράφει η κυρία Chalaris Felder, θα δημιουργηθούν προβλήματα στις απέναντι παραλίες που είναι τόσο μικρές και λίγες. Είναι ήδη γνωστό σε όλους πόσα κύματα και σκουπίδια φτάνουν στα παράλια αυτά όταν καταπλέει οποιοδήποτε πλεούμενο.
Αντίστοιχα με αυτό το μεγάλης πνοής έργο, που τόσο βιαστικά αποφασίζετε, έχετε δρομολογήσει και άλλα, εξίσου πολύ σοβαρά έργα. Το νησί μας είναι ορεινό και αυτό δεν αλλάζει. Είναι το μεγαλύτερο σε έκταση νησί του Αιγαίου με τις λιγότερες και μικρότερες παραλίες αναλογικά με την έκτασή του. Αυτά δεν είναι πράγματα που μπορεί κανείς να παραβλέψει στο σχεδιασμό των έργων.
Όσον αφορά συγκεκριμένα την Αιγιάλη, η κεντρική παραλία έχει μετατραπεί σε εμπορική ζώνη. Εάν καταστραφούν και οι υπόλοιπες παραλίες της με τις ιδέες και τα σχέδια που έχετε γι’ αυτό το νησί, θα καταλήξουμε να έχουμε ξενοδοχειακές μονάδες με πισίνες και σωλήνες στη θάλασσα, βουνά με δρόμους και όπου ακούει κανείς δρόμο σκέφτεται το τί μπορεί να χτίσει ανά τέσσερα στρέμματα ο καθένας, ιδιαίτερα με το δικαίωμα που δίνει ο καινούργιος νόμος του Υπουργείου Περιβάλλοντος.
Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το αργότερο εντός δυο χρόνων, να έχει χαρτογραφήσει και χαρακτηρίσει τη γη (natura κλπ), πράγμα που θα έπρεπε να έχει γίνει από το 2012. Όλος ο σχεδιασμός των έργων θα γίνει με σωστότερο τρόπο αν εφαρμοστεί η χαρτογράφηση και ο χαρακτηρισμός της γης. Εάν δεν υπάρξει βούληση αυτοσυντήρησης γι’ αυτά τα δυο χρόνια, να διορθωθούν τα κακώς κείμενα, να γίνουμε πιο ανθρώπινοι, να εκτιμήσουμε αυτό που ζούμε και να μην το κοιτάζουμε μόνο κερδοσκοπικά, το νησί μας θα αλλάξει με κακό και ανεπανόρθωτο τρόπο. Υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά. Ας αναλογιστούμε ένα απλό παράδειγμα. Ζούμε σε ένα ορεινό νησί με εναλλακτικό τουρισμό, βοσκούς και ανθρώπους που ανεβοκατεβαίνουν τα βουνά καθημερινά και στο κέντρο υγείας δεν υπάρχει ακτινολογικό μηχάνημα για μια απλή ακτινογραφία.
Δήμαρχε, σου ζητώ να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου, χωρίς παρέμβαση τρίτου ανθρώπου και να σκεφτείς ένα πράγμα. Μπορείς να αισθανθείς ότι μ’ αυτόν εδώ τον τόπο έχεις πρώτου βαθμού συγγένεια; Μπορείς να αισθανθείς ότι αυτό το νησί δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει Μύκονος ή Πάρος;
Αν ναι, τότε θα ξέρεις σε ποιο νησί πατάς και ποιο νησί υπηρετείς και οι άνθρωποι που ζουν εδώ, θα σε κρατήσουν με αυτή την εικόνα στη συνείδησή τους.
Από καρδιάς,
Μαρία Πλουμίδου
Αγαπητέ Δήμαρχε και αξιότιμα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου,
Δώστε προτεραιότητα σε έργα που θα προστατέψουν και θα αναβαθμίσουν το περιβάλλον και την ομορφιά του νησιού μας και την άνοδο του τουριστικού προϊόντος και της ποιότητας ζωής των κατοίκων του.
Ας προχωρήσουν με ταχείς ρυθμούς τα έργα αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού στην Αιγιάλη και τα χωριά της ώστε να διαφυλάξουμε την πολύτιμη παραλία της.
Κάθε άλλο έργο μπορεί να περιμένει και να σχεδιαστεί σωστά χωρίς βιασύνη και ”απ’ ευθείας αναθέσεις”
Καλησπερα σας ειμαι η Ελευθερια Χαλαρη κατοικος του Ορμου Αιγιαλης και θα ηθελα και εγω να τοποθετηθω επι
του θεματος και να εκφρασω την αποψη μου, η οποία είναι αντιθετη με ολο το σχεδιασμο για το αλιευτικο καταφυγιο τη διαπλατυνση της οδού και προεκτασης αυτης σε ενα μεγαλο παρκιγκ με τραγικες επιπτωσεις ως προς την αλλοιωση του τοπιου , της απεριοριστης θεας προς τη Νικουρια και του ηλιοβασιλεματος που και εμεις και ολοι οσοι περασουν απ’ την Αιγιαλη απολαμβανουν. Επισης χωρις να εχω τεχνικες γνωσεις για τον ολο σχεδιασμο δεν νομιζω οτι ειναι το καταλληλοτερο σημειο για την κατασκευη αλιευτικου καταφυγιου λογω ανοιχτης θαλασσης και του τεραστιου κυματισμου το χειμωνα που ολοι οι μονιμοι κατοικοι το εχουμε ζησει .Με τη φυση κανεις δεν μπορει να τα βαλει οσες παρεμβασεις και αν κανει, επιτελους ας αφησουμε το φυσικο τοπιο ως εχει …..
Ας μην κανουμε οτι μπορουμε για να το καταστρεψουμε ..
Αγαπητοί συμπατριώτες και φίλοι της Αμοργού, κάθε γένους και επαγγέλματος,
Όπως γνωρίζουν πολλοί, κατοικώ μόνιμα στην Αμοργό από το 1975. Η σχέση μου με τη θάλασσα είναι γνωστή στους περισσότερους. Τα χρόνια αυτά, μου δόθηκε η ευκαιρία να εξερευνήσω όχι μόνο την Αμοργό από τον Πάλο μέχρι το Ξώδοτο αλλά και τα γύρω νησιά κατοικημένα και ακατοίκητα, από τα Λέβεττα μέχρι το Τουρκοπήγαδο και από το Σκουλονήσι μέχρι τον Κουγιά. Έτσι διαπίστωσα το ανύπαρκτο ενδιαφέρον του ελληνικού κράτους για το ζωτικό χώρο του Αιγαίου, που τόσο περιζήτητος καθίσταται σήμερα από εχθρούς και φίλους, ακριβώς επειδή εμείς είμαστε ξεβράκωτοι ή για τα μπάζα. Και μιας και μας περισσεύουν, ας μπαζώσουμε και την υπόλοιπη θάλασσα της Αιγιάλης. Πρέπει να γνωρίσω στους νεώτερους ότι ο δρόμος στο μάντρισμα προέρχεται από μπάζωμα που καλώς έγινε τότε, και ότι όλη η πλατεία μέχρι το γεφύρι ήτανε θάλασσα. Ακόμα και στο Κίναρος που είναι απειλούμενο, ο μόλος είναι της πλάκας, ενώ υπάρχει μέρος για μόλο ικανό να πλευρίζει και πυραυλάκατος. Αλλά εδώ στη Νικουριά και στη Γραμβούσα, με τους χιλιάδες επισκέπτες κατ΄ έτος δεν υπάρχουν στοιχειώδεις υποδομές, με αποτέλεσμα να αναβιώνει «η ναυμαχία της Σαλαμίνας» και εγώ μιλώ για το Κίναρος. Είμαστε δηλαδή φτηνοί στο αλεύρι και ακριβοί στα πίτουρα. Αλλά φοβάμαι ότι πλησιάζει δυστυχώς η ώρα της αλήθειας. «Ο Αννίβας βρίσκεται προ των πυλών».
Σαν απλός πολίτης προσπάθησα όλα αυτά τα χρόνια να συμβάλω, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, στη δημιουργία κάποιων υποδομών. Στο πλαίσιο αυτών των προσπαθειών έστειλα το 2008 επιστολή προς κάθε αρμόδιο, ζητώντας να γίνει ένα μικρό καταφύγιο στο μάντρισμα μαζί με σκαρίφημα, που χωρίς να αλλοιώνει την ακτογραμμή, συμβάλλει στην αποσυμφόρηση του λιμανιού τους καλοκαιρινούς μήνες. Επιπλέον βγάζοντας τους ογκόλιθους λίγο έξω από το μύλο και δημιουργώντας ένα μικρού πλάτους κρηπίδωμα στη θέση τους, για να μπορούν να δέσουν οι βάρκες και μικρά σκάφη, εξασφαλίζεται ο δρόμος ο οποίος αποτελείται από μπάζα και το χειμώνα είναι δύσκολο να τον περάσεις. Επίσης η θάλασσα μπαίνει από το μύλο και φτάνει στην πλατεία. Επειδή όμως διαπίστωσα τότε επιφυλάξεις από τους παράκτιους επαγγελματίες και σεβόμενος τις ανησυχίες τους, δεν επανέλαβα το αίτημα. Δε χρειάζεται διχασμός της τοπικής κοινωνίας.
Τώρα ξαφνικά προέκυψε αυτό το σχέδιο το οποίο μεταμορφώνεται κατά διαστήματα, λες και ο θεός των νερών Πρωτέας έχει παρεισφρήσει και το μεταλλάσει. Τη μια φαίνονται οι μεγάλου όγκου φυσικοί ογκόλιθοι, την άλλη η «Μαύρη θάλασσα» τους έχει εξαφανίσει, με αποτέλεσμα οι διαβουλευόμενοι να βλέπουν μόνο τα κρηπιδώματα. Σήμερα το κτίριο είναι από πάνω, αύριο από κάτω. Ακόμα και η πρόσκληση μόνο προς τους επαγγελματίες ψαράδες, δίνει την εντύπωση ότι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε χαμηλής νοημοσύνης ή μόνο φόρου υποτελείς στην «Υψηλή Πύλη» του ελληνικού κράτους. Το βέβαιο όμως είναι ότι ξέρουμε κουπί και αυτό κάνουμε πάντα και όπου χρειαστεί και με όλες τις συνθήκες για όποιον καταλαβαίνει και ξέρει. Αλλά και οι ψαράδες ήσαν άνεργοι το καλοκαίρι για να τρέχουν στη Χώρα; Έστω τώρα ότι ευσταθεί η παραδοχή ότι μόνο οι επαγγελματίες δικαιούνται άποψη. Μήπως καλέσατε τον καπετάν – Σπύρο Θηραίο ή τους Σκοπελίτηδες ή τους Φωστιέρηδες, συμπεριλαμβανομένου και του πρώην δημάρχου, να γνωμοδοτήσουν για το κεφαλόσκαλο; Αυτοί τι είναι ερασιτέχνες; Δημοσιεύω παρακάτω το σχέδιο Ζομπανάκη και ας το συγκρίνει έκαστος με το υπό διαβούλευση αντίστοιχο. Στο σχέδιο Ζομπανάνη πρυματσάρουν άνετα ακόμα και τέσσερα πλοία ταυτόχρονα και κάνει παραβολή άλλο ένα ανατολικά. Ποιος θα πάει σ’ αυτή τη «μύτη του πελεκάνου» στη θέση (γ) να δέσει κάβο και δε θα βρεθεί στη θάλασσα; Γιατί δεν ήρθε ο μελετητής επί τόπου; Άρα έχει δίκιο ο κ. Δεσποτίδης και ας μην είναι μηχανικός. Επειδή όμως διάβασα απόψεις σχετικά με τη χρησιμότητα του κεφαλόσκαλου, επισημαίνω τα εξής:
1) Τα υπάρχοντα πλοία αδυνατούν να πρυματσάρουν με σταθερότητα λόγω της στενότητας του κεφαλόσκαλου. Σε περίπτωση φουρτούνας αναγκάζονται σταυρώσουν τους κάβους πράγμα επικίνδυνο.
2) Τα μεγάλα πλοία που έρχονται αφήνουν τη μισή πρύμνη έξω διαφορετικά πρέπει να φύγουν.
3) Πολλάκις, λόγω συνθηκών, πλευρίζουν πολεμικά πλοία στο ανατολικό τμήμα και η πρύμνη τους συνήθως βγαίνει έξω από το κεφαλόσκαλο. Αν δεν έχει μήκος το κεφαλόσκαλο, σε μια κακοκαιρία μπορεί να γίνει τραγωδία. Όποιος αμφιβάλλει γι αυτό, ας έρθει χειμώνα με μαΐστρο να δέσει βαπόρι, που το κύμα ανεβαίνει πάνω στη μπίντα και σαρώνει τα πάντα.
Το λυπηρό είναι ότι όχι μόνο οι διαβουλευόμενοι στην παρούσα μηχανικοί θα αρχίσουν να αμφιβάλλουν για τα διπλώματά τους, αλλά και εμείς όλοι για τη νοημοσύνη μας. Όταν δηλαδή σαφέστατα στο σχέδιο της διαβούλευσης φαίνεται το κτίριο και αρμόδια χείλη λένε ότι δεν υπάρχει, όταν πέραν αμφιβολίας μπαζώνεται το μάντρισμα μέχρι το μύλο και λένε δε μπαζώνεται, όταν ρωτάς εκλεγμένους και άλλος λέει δεν έχω ιδέα, άλλος ότι το έργο το εμπνεύστηκε ο μελετητής και ότι εκείνοι βλέπουν το μέλλον, τότε τι γνώμη να πούμε εμείς οι άνθρωποι του παρελθόντος. Γι αυτό ανέφερα σε συζητήσεις το παράδειγμα του εκπροσώπου του Αιθίοπα βασιλιά που ευρισκόμενος στην Ιερουσαλήμ, διάβαζε στην άμαξα την παλαιά διαθήκη και «πλησιάζει Φίλιππος και λέγει αυτώ: «γινώσκεις α αναγιγνώσκεις». Δηλαδή «καταλαβαίνεις τι διαβάζεις»;
Και για του λόγου το αληθές:
1) Γνωρίζουν οι διοικούντες το Δήμο και το Λιμενικό Ταμείο Αμοργού ότι για το κεφαλόσκαλο υπάρχει μελέτη του κ. Ρούσσου Ζομπανάκη, εγκεκριμένη από το 2002, η οποία λόγω περίεργων αντιρρήσεων των μηχανικών της Νομαρχίας Κυκλάδων δεν κατέστη δυνατό να χρηματοδοτηθεί κατά τη θητεία μας στο Δημ. Συμβούλιο με τον κ. Φωστιέρη; Το κεφαλόσκαλο έχει πρόβλημα σχεδιασμού και όλοι επικεντρωθήκαμε στο καταφύγιο, ενώ το έργο αυτό θα δώσει άλλη διάσταση στο λιμάνι. Και επειδή «όποιος κυνηγά δυο λαγούς δεν πιάνει κανένα», καλό είναι να πέσει όλο το βάρος σ αυτό, ώστε να χρηματοδοτηθεί ως τάχιστα. Πέραν τούτων το υπάρχον κρηπίδωμα και ειδικά οι πλάκες ποδός έχουν υποσκαφτεί από τις προπέλες, οι δε δικτυωτές πλάκες που έπεσαν με την τελευταία επισκευή εξαφανίστηκαν στους πέντε ανέμους. Για το θέμα έχω ενημερώσει από καιρό το αρμόδιο υπουργείο. ΄Οποιος αμφιβάλλει, βουτάμε μαζί και το διαπιστώνει. Με την ευκαιρία θα δει και τη θεμελίωση των ογκόλιθων που δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που φαίνεται. Ακριβώς όπως τα παγόβουνα. Γιατί ελέχθη και αυτό, ότι δηλαδή δε φτάνει μέχρι το «ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ». Αφού έχει εξαφανιστεί η λιθορριπή πώς θα φτάνει. Το ίδιο πάθανε οι καπεταναίοι του Τιτανικού.
2) Γνωρίζουν οι ανωτέρω ότι τον Ιούνιο του 2009 το μελετητικό γραφείο Δ & Ν. Λεγάκη παρέδωσε στο Λιμενικό Ταμείο Νάξου «εξομοίωση με ζώνη λιμένα για Αιγιάλη και Καλοταρίτισσα»; Το γνωρίζω γιατί με το σκάφος μου οργώσαμε το λιμάνι για πολλές ώρες, κάνοντας δορυφορική βυθομετρική αποτύπωση. Επειδή στη συνέχεια είχε αναλάβει το ίδιο έργο για το βόρειο τμήμα της Καλοταρίτισσας, τον παρεκάλεσα να βυθομετρήσει ολόκληρο τον όρμο μιας και θα χρειαζόταν για μελλοντικό καταφύγιο. Εκεί τον παρέπεμψα στον κ. Γεώργιο Ρούσσο του Νικολάου ο οποίος και τον βοήθησε. Πρόσφατα είδα το Δημήτρη το Βεκρή να τοποθετεί στο καίκι του το ίδιο όργανο με άλλον μελετητή.
Ρωτάω λοιπόν: Έχουν πρόβλημα οι μελέτες, και αν έχουν γιατί δεν επικαιροποιούνται; ή υπάρχει άγνοια; Αν υπάρχει πρόβλημα στις μελέτες, προσωπικά θα διαμαρτυρηθώ στον κ. Ζομπανάκη που βρίσκεται για λιμενικά έργα στην Αφρική και στον κ. Λεγάκη, μιας και τον βοήθησα. Αν από άγνοια σκορπάμε πόρους που βγαίνουν από τις πλάτες μας, για να έχουμε καινούργιες μελέτες λες και σκούριασαν οι παλιές, τότε πάμε «σαν τους στραβούς στον Άδη». Νομοτελειακά θα βρεθούμε μπροστά από «συμπληγάδες» και κανένα περιστέρι δε θα μας σώσει. Μόνο οι δεκοχτούρες θα μας κράζουν.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Υ.Γ. Για κάθε απορία είμαι στη διάθεση του αναγνώστη.
Πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο για σύγκριση των κεφαλόσκαλων!
https://drive.google.com/drive/folders/1muk-ZNgsEICmD5o9Z0okOQaurf6RvtGE
δεν θα ηθελα να σχολιασω το αποτροπαιο εγκλημα που επιχειρειται για ευνοητους λογους αλλα η σοβαροτητα του θεματος με αναγκαζει να λυσω την σιωπη μου και να εκθεσω συντομα την αποψη μου.κατ αρχην συμφωνω με ολα τα σχολια που εχουν διατυπωθει παραπανω με τοση σαφηνεια.και διερωτωμαι καλα ολοι οι παραγοντες του δημου ως ασχετοι με τα θαλασσινα δικαιολογουνται αλλα ο μελετητης?που εχω συνεργασθει μαζυ του δεν ξερει οτι εκει μεσα δεν θα στεκεται τιποτα δεν ξερει οτι το εργο δεν προκειται ποτε να εγκριθει απο την υπηρεσια περιβαλλοντος και οτι η μελετη θα πληρωθει χωρις να υλοποιηθει δεν ξερει οτι πρεπει να παρουσιασει εναλλακτικες λυσεις που πρεπει με επιχειρηματα να απορριφθουν δεν επρεπε να τους συμβουλευσει να γινει πρωτα ενα μαστερ πλαν για ολες τις λιμενικες ευκολιες του νησιου αν και δεν ειναι απαραιτητο αλλα βοηθαει δεν ξερει οτι πρεπει να γινει οικονομοτεχνικη μελετη για τη βιοσιμοτητα του εργου δεν ξερει οτι πρεπει να εξυπηρετουνυαι και οι ανυντικες αναγκες της χωρας ολα αυτα και πολλα αλλα δεν λαβαμε υπ οψη μας στο καταφυγιο των Καταπολων και πολλες αλλες λεπτομερειες?Θα ηθελα να ξερω τι οδηγιες δοθηκαν απο την τεχνικη υπηρεσια για την εκπονηση της μελετης τα λιμενικα εργα για να ωριμασουν θελουν χρονια και δεν προσφερονται για εντυπωσεις και πυροτεχνηματα
Ονομάζομαι Νικήτας Γαβαλάς, είμαι από την Αιγιάλη και δραστηριοποιούμαι στον τουρισμό τα τελευταία 30 χρόνια ως ιδιοκτήτης ξενοδοχείων. Με αφορμή την δημόσια διαβούλευση θα ήθελα να καταθέσω επίσημα την άποψή μου για την αναβάθμιση των λιμενικών υποδομών της Αιγιάλης.
Αρχικά, συμφωνώ με την επέκταση της προβλήτας πρόσδεσης των πλοίων της ακτοπλοΐας, όμως με την αρχική μελέτη του κ. Ρούσσου Τομπανάκη, μιας και όπως είναι ευρέως γνωστό το λιμάνι της Αιγιάλης χρειάζεται αναβάθμιση ώστε να έχει τη δυνατότητα να εξυπηρετήσει περισσότερα και μεγαλύτερα επιβατικά πλοία.
Όσον αφορά το αλιευτικό καταφύγιο πιστεύω ότι η θέση ” Μάντρισμα ” είναι ακατάλληλη διότι θα προσβληθεί η φυσική ομορφιά της περιοχής και δεν θα είναι λειτουργικό εξαιτίας των καιρικών συνθηκών που επικρατούν στο συγκεκριμένο σημείο.
Ολοκληρώνοντας, θεωρώ ότι οι αρμόδιοι θα επανεξετάσουν το θέμα του αλιευτικού καταφυγιου και θα εντοπίσουν ένα νέο πιο λειτουργικό σημείο για την μαρίνα, το οποίο δεν θα επηρεάζει το φυσικό κάλλος της Αμοργού.
Επανερχομαι στο από 5/9/2020 ενημερωτικο για την αποψη μου για το «καταφυγιο-μαρινα» για την Αιγιαλη ,που δοθηκε σε Δημοσια Διαβουλευση μηπως και διαφωτισω καλυτερα τους «πεφωτισμενους» που σκεφθηκαν αυτό το εκτρωμα.
1. Στους Δημους Λευκαδας, Χανιων, Ρεθυμνου αλλά και αλλου το ζητημα λυθηκε απλα και οικονομικα με τοποθετηση πλωτων προβλητων
2. Υπαρχει πολύ καλη Νομολογια , η ΓΣΤΥ-960.1και η ΠΕΤΕΠ 09-15-01-00 του ΥΠΕΧΩΔΕ για την κατασκευη, τοποθετηση, προδιαγραφες πλωτων προβλητων εντος λιμενων
3. Πολύ καλο παραδειγμα είναι η προβλητα ΘΟΗ- Martech που εχει τοποθετηθει σε πολλα σημεια και με αριστες τεχνικες προδιαγραφες
4. Εχει απλουστευθει η Νομολογια για την εγκριση τοποθετησης πλωτων προβλητων
5. Για την ενημερωση των υπευθυνων του Δημου που πρεπει να σκεφθονται και τα χρηματα των Δημοτων αλλα και του κρατους η εκηλωση ενδιαφεροντος για την τοποθετηση πλωτων προβλητων στο λιμανι των Χανιων είναι προυπολογισμου 60.000 ευρω (το ¼ της αμοιβης μελετης για το «εργο» που θελετε να κανετε στην Αιγιαλη. Μα οι ανθρωποι εκει είναι ηλιθιοι ???
Ευτυχως όπως διαβαζω υπαρχουν αρκετοι εξυπνοι Δημοτες και αλλοι που συμμεριζονται τις αποψεις αυτές
Παναγιωτης Κονδης
Υποστηρίζεται ότι το λιμάνι της Αιγιάλης χρειάζεται επέκταση για να εξυπηρετεί μεγαλύτερα και περισσότερα ταυτόχρονα πλοία. Το σκεπτικό αυτό προκύπτει από την επιθυμία να φτάνουν εκεί περισσότερα άτομα- και φυσικά και αυτοκίνητα- για να γεμίζουν τα όλο και περισσότερα δωμάτια και να κάνουν μεγαλύτερους τζίρους τα όλο και περισσότερα μαγαζιά. Οδηγούμαστε λοιπόν σε ένα φαύλο κύκλο όπου δεν θα ξέρουμε που να πάνε τα αυτοκίνητα, που θα πάνε τα απόβλητα και τα σκουπίδια, από που θα έρχεται το νερό και από που το ηλεκτρικό ρεύμα για όλο αυτό τον κόσμο. Η χωρητικότητα του νησιού και όχι μόνο της περιοχής της Αιγιάλης είναι συγκεκριμένη.
Εάν κάποιο μεγάλο πλοίο θέλει να έλθει στην Αμοργό υπάρχουν τα Κατάπολα με ένα εξαιρετικό φυσικό λιμάνι, γιατί να χαλάσουμε τον Όρμο?
Η όποια απαραίτητη επισκευή και συντήρηση και αναβάθμιση του λιμανιού της Αιγιάλης δεν σημαίνει και επέκταση.
Η Αιγιάλη και η Αμοργός πρέπει να εστιάσουν σε αναβάθμιση του επιπέδου του παρεχόμενου τουριστικού προϊόντος και όχι κατ’ ανάγκη στην μεγέθυνσή του.
Καλύτερο τουρισμό και όχι περισσότερο που θα βλάψει το περιβάλλον αν δεν προσέξουμε.
Αντί για μελέτη λιμανιών προτείνω να προχωρήσει ο Δήμος σε ανάθεση μελέτης για το αναπτυξιακό μέλλον της Αμοργού.
Ονομάζομαι Πηνελόπη Παγώνη, δεν κατάγομαι από την Αμοργό αλλά ο σύζυγός μου έχει καταγωγή από την Λαγκάδα και διατηρούμε σπίτι εκεί, έτσι έχουμε την ευκαιρία να ερχόμαστε στο νησί Πάσχα, κάποιες γιορτές και καλοκαίρι και κυρίως το αγαπάμε. Μέχρι στιγμής έχουν γραφτεί αρκετά και με καλύπτουν πλήρως όσον αφορά τη μοναδική θέα που έχει το σημείο που προορίζεται το εν λόγω έργο. Θα ήθελα όμως να σημειώσω ότι η μοναδική θέα, το φυσικό κάλος της γωνιάς αυτής δεν αποτελεί μια συναισθηματική και ατομική ευχαρίστηση του καθενός αλλά συνδέετε με ένα βασικό προϊόν του νησιού, τον τουρισμό. Κάθε έργο που έχει πολύπλευρες επιδράσεις, σε μια μικρή περιοχή θα πρέπει να εντάσσεται σε ένα συνολικότερο σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης του νησιού και εν προκειμένω της περιοχής Αιγιάλης που θα δίνει προοπτική για τον τόπο.
Στη διαβούλευση βγήκε μια προμελέτη της προμελέτης για το αλιευτικό καταφύγιο, χωρίς ένα έχουμε ένα συνολικό αναπτυξιακό σχέδιο για το λιμάνι της Αιγιάλης ανάλογα με την κατάταξη του. Αυτό το σχέδιο είναι σημαντικό διότι θα αποτυπώνει την υφιστάμενη κατάσταση του λιμανιού (εμπορικές, επιβατικές, αλιευτικές δραστηριότητες) και θα καταγράφει και τις προοπτικές για αυτές τις δραστηριότητες. Έτσι, θα καθορισθούν οι ανάγκες βελτιώσεων στο λιμάνι και η αναγκαιότητα ή μη του αλιευτικού καταφυγίου και το μέγεθος του και γενικά τα κριτήρια για τα έργα που χρειάζεται να γίνουν.
Η αναγκαιότητα των παραπάνω είναι εμφανής σε αυτή την προμελέτη, στην οποία
απουσιάζει παντελώς η υφιστάμενη κατάσταση, λόγου χάρη πόσα επαγγελματικά αλιευτικά έχει σήμερα (νομίζω 4) η Αιγιάλη, πόσα προβλέπετε να έχει σε 20 χρόνια.
απουσιάζει η πλήρης έκθεση εναλλακτικών λύσεων με τα δυνατά και αδύνατα σημεία ώστε να τεκμηριώνεται η προτεινόμενη λύση
Για να αξιολογηθούν επαρκώς και στην ουσία τους οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις ενός έργου σε τέτοια μικρή περιοχή (λιμάνι Αιγιάλης), χρειάζεται να έχεις ένα σύνολο παρεμβάσεων (βελτιώσεις στο λιμενοβραχίονα, αλιευτικό καταφύγιο, χερσαίες υποδομές) το σύνολο των έργων που απαιτούνται.
Θα ήθελα από την Δημοτική αρχή να έχει όραμα τη οικονομική ευημερία του νησιού, των κατοίκων με γνώμονα την περιβαλλοντική αναβάθμιση του νησιού, και σχέδιο με προτεραιότητες, ώστε να κατευθύνει σωστά τους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους . Συζητάμε το αλιευτικό καταφύγιο και το έτος 2020 δεν έχει βρεθεί λύση για τα αστικά λύματα της Αιγιάλης.
Αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες, ονομάζομαι Ελευθέριος Συνοδινός και είμαι δημοτικός σύμβουλος της αντιπολίτευσης. Σχετικά με το θέμα της δημόσιας διαβούλευσης για το συγκεκριμένο έργο θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν έχει συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο και ότι αποφάσεις έχουν παρθεί επί του παρόντος έργου είναι αποφάσεις του Δ.Σ του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Αμοργού. Ουδέποτε έχω ερωτηθεί για την άποψη μου σαν δημοτικός σύμβουλος. Καταθέτω δημόσια ότι διαφωνώ για την κατασκευή αλιευτικού καταφυγίου στη συγκεκριμένη θέση “μάντρισμα” και συμφωνώ για την επέκταση του κεφαλόσκαλου που ήδη υπάρχει μελέτη από παλιότερα.
Ονομάζομαι Ιωάννα Παπανικολοπούλου και έρχομαι στην Αμοργό, πάντα στην Αιγιάλη, 32 χρόνια. Εδώ και έναν χρόνο αποφάσισα να ζήσω εδώ μόνιμα.
Το μέρος αυτό το ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά, όταν πρωτοαντικρυσα τον Όρμο και την Νηκουριά μετά από 15 ώρες ταξίδι.
32 χρόνια είμαι πιστή σε αυτόν τον έρωτα και όταν έμαθα για το σχέδιο αυτό, ένιωσα κυριολεκτικά το μαχαίρι στην καρδιά μου.
Χαίρομαι που τόσοι άνθρωποι, άλλοι με τις γνώσεις τους και άλλοι με το συναίσθημά τους, κατακρίνουν και απορρίπτουν το σχέδιο αυτό. Με κάλυψαν τα σχόλια των ανθρώπων που είναι ειδικοί, και συμφωνώ και προσυπογράφω.
Ποιος μπορεί να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας απόφασης που θα στοιχίσει τόσα στο νησί και στους ανθρώπους του;;;; Ποιος έχει το δικαίωμα να “πειράξει” αυτή τη μοναδική ομορφιά που στέκει αγέρωχη μέσα στους αιώνες;;;
Η Νηκουριά ήταν, είναι και θα είναι για πάντα στη θέση της, το Μάντρισμα επίσης, οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν. Δεν έχει κανείς δικαίωμα να καταστρέφει την ιστορία, την πολιτιστική κληρονομιά. Πρέπει να κληροδοτήσουμε ομορφιά στις επόμενες γενιές, όχι ασχήμια.
Ονομάζομαι Ισμήνη Πάλλα κι επισκέπτομαι το νησί εδώ και 15 χρόνια ενώ τα τελευταία 10 διατηρούμε και κατοικία στη Λαγκάδα.
Θα ήθελα να εκφράσω την ανησυχία μου για το σχέδιο αυτό για τους παρακάτω λόγους:
α) ενώ η πρόταση αναφέρεται σε δημιουργία αλιευτικού καταφυγίου, στο σχέδιο φαίνεται η δημιουργία μαρίνας με θέσεις πάρκινγκ και επιμήκυνση δρόμου. Δεν υπάρχει σαφής εξήγηση για την ανάγκη κατασκευής και της χρησιμότητας όλων αυτών των δομών.
β) η επεξεργασία/αποθήκευση μηχανέλαιου σε μια περιοχή με τόση εγγύτητα σε τουριστικές υποδομές και επιχειρήσεις εστίασης φαίνεται προβληματική.
γ) η πρόταση δεν αναφέρεται στην αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος και κάλλους και πως πρόκειται να το αντιμετωπίσει.
Θεωρώ ότι η πρόταση θα πρέπει να επανεξετασθεί.
Ισμήνη